موهبت کامل نبودن

اولین کتابی که در سال 98 خوندم، کتابی بود با نام موهبت کامل نبودن.

همینطور که از اسم کتاب مشخصه، موضوعش در مورد پذیرش خود با وجود کم و کاستی ها و نقص هاست. در روزگاری که از همه طرف تحت فشار هستیم تا خوب و کامل باشیم، این کتاب به ما یاد می ده که خودمون رو همینجوری که هستیم دوست داشته باشیم و از آسیب پذیری و نقطه ضعف هامون شرمنده نشیم.

همیشه وقتی که موضوع پذیرش خود پیش میومد، تنها چیزی که به ذهنم می رسید این بود که مثل یک معلم سختگیر به خاطر اشتباهاتم خودم رو سرزنش نکنم و سعی کنم با خودم مهربان تر باشم.

اما این کتاب، مفهوم پذیرش خود رو به طور کامل باز کرده و مصادیق مختلفی رو بیان کرده که اصلا به ذهنم نمی رسید. مثلا من نمی دونستم که عدم تمایلم به کمک گرفتن از دیگران به این دلیله که دوست دارم آسیب پذیری و نیاز به کمک خودم رو برای اطرافیان آشکار نکنم و در نظر اون ها یک ابر قهرمان کامل به نظر بیام. یا اینکه نمی دونستم شکرگزاری صادقانه به خاطر داشته هامون ریشه در پذیرش وضعیت کنونی زندگی داره و موجب ایجاد شادی حقیقی میشه.

این کتاب 160 صفحه ای به نظر من ارزش چند بار خوندن و یادداشت برداری داره. امیدوارم شما هم از خوندنش لذت ببرید.

پ.ن: این کتاب رو در خوانش گروهی صفحه موسسه روانشناسی میلاد اندیشه در اینستاگرام خوندم که زیر نظر خانم دکتر فردوس اداره می شه. اگر شما هم به برنامه های خوانش گروهی علاقه دارید پیشنهاد می کنم این صفحه رو دنبال کنید. milade_andishe

پ.ن2: کتاب عادت های اتمی مونده رو زمین! البته دیگه احتمالا به اون شکل سابق پست نمی گذارم چون ترجمه فارسی کتاب منتشر شده و در فیدیبو موجوده. فقط وقتی کتاب رو خوندم یک معرفی و خلاصه کوتاه از کتاب اینجا می گذارم.