بسیاری از ارزش آفرینان بر این باورند که علت اصلی نارضایتی در کار، کمبود عاملیت است. کمبود کنترل بر روی زمان، تصمیمات و خروجی‌مان تحقیر آمیز است. چیزی که فرد را به چرخ‌دنده تبدیل می‌کند.
همزمان با تغییر طبیعت کار، نوآوری و گروه‌های کوچک ارزش به مراتب بیش‌تری نسبت به مقررات‌زدایی که کنترل صنعتی در توان دارد اضافه می‌کنند.
در نتیجه افراد به خواسته‌هایشان می‌رسند. خودمختاری. مسئولیت به‌جای اختیار. فرصتی برای گفتن و شنیده شدن. مهم‌تر از همه فرصتی برای درگیر شدن.
موجب شگفتی نیست که برخی، به‌ویژه آن دسته که تحت تاثیر ذهنیت صنعتی قرار گرفته‌اند، پذیرای این دیدگاه نیستند.
آن‌ها نمی‌توانند بپرسند: «فقط به من بگو چکار کنم». در جستجوی موقعیتی مناسب، امیدوار به انتخاب شدن توسط فردی مسئول و در آرزوی کامل بودن، به پایان رسیده است. در نتیجه این انکارپذیری است که با دستورالعمل‌های متعاقب همراه می‌شود.
مراقب باشید چه آرزو می‌کنید.
لینک مرجع: https://seths.blog/2022/05/the-post-industrial-collision/
