امروز روز جونتینت است. مناسبتی که دستِ کم گرفته شده.
این روز مانند روزی نیست که لینکلن با سخنرانی‌اش برده‌ها را آزاد کرد و یا تاریخش با روزی که متمم چهاردهم قانون اساسی تصویب شد یکسان نیست. هر دو این روزها برای حرکت رو به جلو ضروری و مهم بوده‌اند.
اما جونتینت یادبود روزی است که آخرین گروه از بردگان (خارج از گلویستن، تگزاس)، شنیده بودند که چند ماه قبل‌تر آزاد شده‌اند.
مناسبت‌ها نمادند. آن‌ها باعث می‌شوند تا جشن بگیریم، سوگواری کنیم، کنار هم باشیم و یا به سادگی لبخند بزنیم.
مناسبت‌ها ارزش این را دارند تا به‌پا داشته شوند. چرا که فرصتی هستند برای وصل شدن و یادآوری ایده‌ای که ارزشمند است. جونتینت مناسبتی است درباره یک رهاییِ همراه با تاخیر.
تغییر سخت است، اما به تاخیر انداختن کاری که درست است یک اشتباه سمی است. امروز می‌توانیم به یادآوریم که به چه اندازه باید کار کنیم و به توانایی‌های یک‌دیگر برای تغییر اطراف‌مان پی‌ببریم.
نه تنها امروز بلکه هر روز. فرصتی برای بهبود شرایط.
لینک مرجع: https://seths.blog/2020/06/too-long-delayed/
