ما متوجه منفی‌ها می‌شویم. وقتی لیز خورده و زانوی ما آسیب می‌بیند، یا بیماری دراز مدتی که تمام نمی‌شود. شغلی که به آن نرسیده یا دوستی که می‌ترسد یا تنهاست.
اما اطراف ما حوادث مثبت نیز وجود دارند. آن‌قدر زیاد که نمی‌توان نام برد. و اغلب فراموش می‌کنیم به آن‌ها اشاره کنیم.
به دنیا آمدن در زمان و مکانی که بوده‌ایم. بودن در کنار افرادی که به ما خوش‌بین هستند. در اختیار داشتن فرصتی برای خواندن، صحبت کردن و وصل شدن. محاصره شدن توسط فرصت‌هایی که دیگران حتی خوابش را هم ندیده‌اند.
و سپس در اختیار گذاشتن آن فرصت‌ها، تلاش‌های صرف شده و اهمیت‌های گسترش یافته. باوری که به دیگران داریم، خنده‌ای که ارائه می‌کنیم یا تعاملی که داریم. همه به سمت جامعه و احتمال.
دیروز از دو نفر از قدیمی‌ترین دوستانم و همچنین ده نفر جدید دیگر باخبر شدم. هر کدام را تصادفی ملاقات کردم. هر رویداد فرصتی برای ایجاد رویدادهای دیگر است.
موارد زیادی هستند که می‌توانیم از بابت آن‌ها سپاس‌گزار باشیم. همچنین حوادث.
پ. ن: در هر کجای دنیا، در خواندن این نوشته مرتبط با روز شکرگزاری راحت باشید.
