یک قالب صابون ۸۵ سنت و دو قالب یک دلار است. کدام‌یک را باید خریداری کنید؟
بستگی دارد. به میزان فضایی که در اختیار دارید، این‌که آیا این برند را دوست دارید یا خیر، چه میزان از گنجایش سبد خریدتان پر شده است و این‌که آیا اطمینان دارید کسی که شما را به فروشگاه فرستاده چنین خواسته‌ای دارد یا خیر.
متمرکز شدن بر چنین تصمیمات کم-ارزشی راحت است.
سازمان‌هایی وجود دارند که به جای تحلیل کردن مکان دفتر جدید، زمان بسیار بیش‌تری را صرف بحث کردن درباره یک لوگو جدید می‌کنند. یکی پر شده از احساس و خالی از ارزش اقتصادی؛ و دیگری مبهم، پیچیده و بسیار گران.
احتمالا شما نیز افرادی را دیده باشید که برای یک انعام چنان حساب‌وکتاب می‌کنند؛ ولی در زمان رفتن به تعطیلاتی مجلل بدون هیچ فکری تمام موجودی حساب بانکی خود را خالی می‌کنند.
بازاریاب‌ها ما را به این سمت هدایت کرده‌اند تا کم‌ترین زمان ممکن را صرف فکر کردن درباره وامی بلندمدت، عواقب رفتن به دانشگاهی معروف یا خروجی عمری خرید نوع خاصی از خودرو یا خانه کنیم. اما در نهایت چرخه‌های بیشماری صرف انتخاب‌های بدیهی می‌کنیم که به ما احساس مسلط بودن به جهان اطراف‌مان را می‌دهند.
ممکن است باور داشته باشیم که اگر فردی حواسش به مسائل کوچک باشد دیگر مسائل بزرگ اهمیت ندارند. یا بالعکس.
این‌طور که مشخص شده، خیره ماندن به یک تصمیم بزرگِ ناخوشایند، ممکن است تاوان یک‌هزارتا از کوچک‌ترها را پس بدهد.
