تیم‌های بزرگ فوتبال دانش‌آموزی در آمریکا سالیانه بیش از ۵ میلیارد دلار خرج دارند. و در هیچ‌کدام از این تیم‌ها، دانش‌آموزی وجود ندارد که نقش مربی را ایفا کند.
همین تحلیل با مقیاس کوچک‌تر درباره کارگردان‌ها و تهیه‌کنندگان تئاتر دانش‌آموزی، رهبر گروه جز یا ارکستر و حتی مربی تیم شطرنج نیز صدق می‌کند.
ما با انجام دادن یاد می‌گیریم و نه با برنده شدن.
چه می‌شود اگر این حقیقت را پذیرفته و هدف از آموزش را یادگیری بگذاریم؟ چه می‌شود اگر سرمربی تیم فوتبال، مربی بودن را به دانش‌آموزان یاد دهد؟ یا سرگروه برنامه موسیقی، دانش‌آموزان را با رهبری کردن گروه به چالش بکشد؟
مهم‌ترین تجربیات یادگیری من برای زمان‌های غیرمنتظره‌ای بوده است که به‌جای تحت کنترل دیگران بودن، خود وظیفه سازمان‌دهی را بر عهده گرفته‌ام.
