حالت ایده‌آل ارزشمند است. معیاری مطلق، یک راهنما و فرصتی برای ارتقاء سطح کار.
اما از طرفی یک میان‌بُر به نارضایتی ماندگار است.
زمانی مقایسه با حالت ایده‌آل مفید است که در حال ساخت چیزی باشیم.
اما باید توجه داشت که هیچ‌گاه نمی‌توان در حالت کامل و ایده‌آل قرار گرفت. در نتیجه، شاید قدم بعدی بی‌نقص نباشد اما ممکن است دقیقا همان چیزی باشد که امروز نیاز داریم.
