در خود نگه‌داشتن ماندگار است. به همین خاطر است که ارزش بسیار زیادی در نزد انحصارطلب‌ها، ظالمان و فرقه‌ها دارد.
توانایی ابراز وجود همیشه به ناکارآمدی ختم می‌شود. ساکت ماندن و جلو بردن راحت‌تر است. یا جلو برده شدن.
اما این توانایی یک الگوریتم خود پاک شونده است. آزادی ما برای پیش‌روی، نقد کردن و پیشنهاد دادن است که شرایطی را برای بهبود سیستم مهیا می‌کند.
درون ریزی و بی‌حرکت ماندن وسوسه کننده است. اغلب با پاداش‌ها، تشویق‌ها و تعهد کارآمدی و سلطه نیز همراه است.
اما بهبود پذیر نیست. وقتی جهان تغیر می‌کند که همیشه همین‌طور است، سیستم‌های آزاد به مراتب کم‌تر آسیب‌پذیر هستند تا همتایان مجلل‌شان.
