با گذشت زمان هر سیستمی به ندرت پیچیده می‌شود. چرا که در جهت بهبود، آن را دست کاری می‌کنیم. استثناهایی اضافه و کارهایی می‌کنیم که ضروری، لازم و یا برای کاربرد مشخصی هوشمندانه هستند. از چیزی که خراب است یاد گرفته و دست به تعمیر آن بخش می‌زنیم.
پروژه‌های جدید هیچ‌گونه نمی‌توانند آن پیچیدگی قدیمی‌ترها را داشته باشند. در نتیجه محوطه دانشگاه آکسفورد بسیار متفاوت است از یک هنرستان در ساختمانی نوساز.
زمانی‌که یکی سیستم جدید را شروع می‌کنیم، نظر دادن در مورد کمبود پتینه‌کاری، ظرافت یا رسیدگی‌های ویژه ارزشی ندارد. البته که یک سیستمِ جدید در تمامی این موارد دچار ضعف است. بخشی که ارزش اشاره کردن دارد، بهره‌وری و طراحی اصل ساختار است. آیا قابل توسعه دادن هست؟ در برابر نیازهایی از قبیل شخصی‌سازی، انعطاف‌پذیری و یا کاربر پسند شدن چه پاسخی نشان می‌دهد؟
یک برگه کاغد سفید حاوی بینشی شگفت انگیز است؛ اما در مقایسه با یک دفترچه نشانه‌گذاری شده چندان مفید نیست. تنها راه نزدیک شدن به میزان سودمندی دفترچه نشانه‌گذاری شده، شروع چیزی تازه است.
