سیگنال و نویز

اگر سیگنال ضعیف باشد و نویز قوی، احتمالا فکر کنیم سیگنالی وجود ندارد.

امروزه می‌توان از هوش مصنوعی و کامپیوترها به عنوان لنز استفاده کرد. یعنی می‌توانیم نویز را کنار زده و چیزهایی غیرمنتظره را تماشا کنیم.

«دینا خطابی» (Dina Katabi) محقق دانشگاه «ام‌آی‌تی» (MIT) می‌تواند آنتن رادیویی را هنگامی که خواب هستید (حتی از آن سر اتاق یا پشت دیوار) به سمت شما بگیرد و تشخیص دهد آیا در حال رویا دیدن هستید یا نه.

در نحوه تایپ کردن، وب‌گردی یا تعامل افراد الگوهایی وجود دارد. ما می‌توانیم با بررسی مقادیر عظیمی از داده‌ها، به ارتباطات ناشناخته‌ای پی ببریم که دیگران آن را نامرئی می‌دانستند. نه تنها در مورد خواب دیدن یا ندیدن؛ بلکه در زمینه پزشکی، نیروهای هدایت‌کننده فرهنگ و موارد بیشتر.

سیستم‌ها قادر به فعالیت هستند؛ چرا که هر بخش سیستم، سیگنالی به دیگر بخش‌ها ارسال می‌کند. گاهی اوقات آن سیگنال‌ها واضح بوده و سیستم همان‌طور که پیش‌بینی شده است کار می‌کند. اما در مواقعی، بر شاخص‌های نادرست تکیه می‌کنیم؛ زیرا به راحتی نمی‌توان تفاوت میان سیگنال و نویز را تشخیص داد. شناساگرهای جدید در هر زمینه‌ای در حال تغییر این رویه هستند.

مصرف‌کننده معمولی هوش مصنوعی، ترفند هوشمندانه‌ایست که باعث می‌شود فکر کنیم کامپیوتر نویسنده ماهری است. اما یادگیری ماشین الگوها را نمایان می‌سازد و با استفاده از سیگنال‌ها می‌توان به مشاهده مواردی نشست که تا به حال از وجود آن‌ها بی‌خبر بوده‌ایم.

برای مدت طولانی این‌طور فکر می‌کردیم که سیستم‌های پیچیده (مانند مغز یا آب‌وهوا) نوعی جادو هستند. اما به محض آن‌که توانستیم سیگنال‌ها را رمزگشایی کنیم، این فرصت را به‌دست آوردیم تا نحوه کارکرد آن‌ها را نیز درک کنیم.

لینک مرجع: https://seths.blog/2023/12/signal-and-noise/