چرا در هنگام دوچرخه سواری دوچرخه باثبات است (و زمانی‌که متوقف می‌شویم می‌افتد)؟
یک دلیل کوچک ثبات ژیروسکوپی چرخ‌ها است اما دلیل واقعی حرکت رو به جلوی دوچرخه سوار است. به همین خاطر است که از روز اول یاد می‌گیریم یا رو به جلو حرکت می‌کنیم و یا در دردسر می‌افتیم.
در جهان ما که به سرعت در حال حرکت است، گرفتار شدن در شتاب شخصی کار راحتی است. آیا ایمیل تازه‌ای دریافت کرده‌اید؟ آیا کسی در ده ثانیه اخیر شما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کرده است؟ آمار پست آخر چگونه بوده است؟
احتمالا سریع‌تر صحبت، تفسیر، مجدد تکرار، ابداع، تشریح و نقد کنیم و به سراغ موضوع بعدی برویم. به همین راحتی.
چرا که نمی‌خواهیم از روی دوچرخه زمین بخوریم.
اما زندگی یک دوچرخه نیست. بلکه به خوبی جواب می‌دهد اگر، لحظه‌ای متوقف شده و برای نفر بعدی نیز فضایی برای سخن گفتن باقی بگذاریم.
آیا تنها سریع حرکت می‌کنید بدون آن‌که مقصد مشخص باشد؟
امکان دارد گرفتار سیستم‌هایی شویم که هدف‌شان گرفتار شدن ماست. پلتفرم‌هایی که از تلاش ما به عنوان محصول و از عواطف‌مان به عنوان غذای هدف بعدی‌شان استفاده می‌کنند.
انجام کاری جدید تنها به این خاطر که نگران هستیم کار قدیمی به اندازه کافی سریع نباشد کاملا موجب اتلاف است. ممکن است جمعیت لذت ببرند اما در دراز مدت باعث کاهش مشارکت و لذت ما می‌شود.
من همچنین می‌توانستم به راحتی در مورد فردی بنویسم که گرفتار شده، در اتاق یا گوشه‌ای از Zoom نشسته و به‌دنبال انکار و جایی برای پنهان شدن می‌گردد. چنین شخصی بدون هیچ‌گونه شتاب که مشارکتی نیز ندارد، ممکن است به همان اندازه دچار درد و رنج باشد که شخصی با حفظ شتاب شخصی بالا دچار است.
مانند اکثر موارد، مابین این دو همان جایی است که علاقه داریم قرار بگیریم.
