شک‌گرایی یک فضیلت است. شک‌گرایی نیازمند یک حس تمایل برای زیر سوال بردن فهم عرفی و دل و جراتی برای پذیرش چیزی، پس از پی بردن به درستی آن است.
انکارگرایی از طرفی دیگر، نوعی عدم پذیرش خودسرانه واقعیت است. ایمن، راحت و بی‌ثمر. چرا که دیگر جایی برای تغییر نظر وجود ندارد.
برای یک فردِ شکاک بخشنده بودن، نیاز است تا خیلی زود دیدگاه خود را بیان کنیم. به‌ویژه بیان این موضوع که برای تعامل با بینش پیشنهادی و ادامه ماجرا پس از رعایت استانداردهای شخصی به چیز چیزی نیاز داریم.
نیازمند تلاش بسیار زیادی است. تغییر دادن دیدگاه یک نفر کار راحتی نیست. دشوار اما ارزشمند. تغییرات بزرگ در ادراک، موضوعی کمیاب است و چیزی نیست که به‌دنبال آن باشیم.
افراد شکاک جایگاه بالایی در نزد روش علمی، طراحی سازمانی و حتی سرمایه‌گذاری دارند. با شک و پرسش و پیش بردن کار شروع، و سپس با پذیرش ابزارها و نتایج نو به مشارکت‌کنندگانی موثر تبدیل می‌شویم.
بیش‌تر افرادی که در مرحله انکار قرار دارند، تظاهر به شکاک بودن می‌کنند. زیرا نسبت به پذیرش این موضوع که در حالی دوری کردن از تغییر هستیم احساس قدرت بیش‌تری می‌دهد.
لینک مرجع: https://seths.blog/2022/06/skepticism-and-denial/
