از زمانی که دبیرستان بوده است، نکات کلیدی نیزی وجود داشته‌اند. اینترنت از این ایده استقبال کرده و با اضافه کردن یک نقطه‌ویرگول عبارت «طولانی بود؛ نخواندم» (Too Long; Didn't Read | TL;DR) را به‌وجود آورد. ادعای نادرستی که می‌گوید آن‌قدر مشغول و مهم هستم که نمی‌توانم کل یک متن را خوانده و تنها نگاهی زودگذر به خلاصه می‌اندازم.
در نگاه اول این‌طور به‌نظر می‌رسد که هوش مصنوعی متخصص این حوزه است.
چرا باید چهار صفحه را بخوانید وقتی می‌توانید تنها نگاهی به چند نکته خلاصه شده بیندازید؟
یا چرا در انتظار گودو بمانید وقتی خلاصه، داستان را می‌رساند: «دو مرد، ولادیمیر و استراگون منتظر گودو مرموز هستند. آن‌ها درگیر گف‌وگویی چالشی می‌شوند و با شخصیت‌های دیگری ملاقات می‌کنند؛ اما گودو هیچوقت نمی‌رسد که نشان‌دهنده پوچی و بیهودگی موجودیت است».
خلاصه متون نوعی سیستم تدافعی است. نه فقط به این خاطر که از زمان ما دفاع می‌کند، بلکه چون ما را از تغییر و تجربه زیسته باز می‌دارد. یک جوک به‌خاطر نقطه اوجش خنده‌دار نیست. خنده‌دار است چون روایت داستانی حقیقی است و نقطه اوج تنها تاکیدی بر آن تجربه است.
یک بخش از جوک به تنهایی بامزه نیست.
از کسی که چند ماراتن دویده است بپرسید تا متوجه شوید لحظه عبور از خط پایان به یاد ماندنی‌ترین نیست و تنها اهمیت آن، به‌خاطر ده‌ها هزار قدم قبلی است که برداشته شده است.
با تکیه‌بر تحقیق و اکتشاف، احتمال یافتن چیزی ارزشمند بیشتر می‌شود. چرا که برای آن زحمت کشیده‌ایم.
«تد جیویا» (Ted Gioia) اصطلاح فوق‌العاده‌ای با عنوان «فرهنگ دوپامین» (Dopamine Culture) خلق کرده است. در نمودار زیر جهت رشد این اصطلاح را مشاهده می‌کنید:
اگر حواس‌مان نباشد، نکته اصلی به‌راحتی نادیده گرفته می‌شود.
نمودار فوق شامل اطلاعاتی است که نشان می‌دهد اگر خالق یا مصرف‌کننده هر کدام از موارد ذکر شده باشید، به احتمال زیاد در ستون سمت راست جای می‌گیرید.
«حفره‌زایی» (Cavitation) اینجا اتفاق می‌افتد. همگی در مسیری شتاب‌زده قرار داریم و فشار زیادی در جهت به ثمر رساندن کارها به ما وارد می‌شود.
در زمان‌های قدیم وقتی با «فرهنگ سنتی آهسته» (Slow Traditional Culture) روبه‌رو بودیم، مکالمات، موسیقی و خیال‌پردازی‌های بسیاری در مورد قرار گذاشتن وجود داشت. اما آن‌ها را حساب نمی‌کردیم. هر چه ضمنی بود اهمیتی نداشت.
و امروز در بازه‌ای از تاریخ زندگی می‌کنیم که سنجش روش‌های دوستانه گذشته راحت شده است.
اما تنها به این خاطر که قابل سنجش و اندازه‌گیری است، دلیل نمی‌شود که مهم نیز باشد.
هنوز هم خالقان و سازندگانی که جرات شنا کردن بر خلاف جریان را داشته باشند، می‌توانند تاثیر بگذارند.
لینک مرجع: https://seths.blog/2024/05/the-defensive-arrogance-of-tldr/
