ضایعه‌ای در کنار زانو یکی از دوستانم رشد کرده است. پس از مراجعه به چند پزشک، سرطان تشخیص داده شد. تشخیص سرطان دلیل کافی برای فاجعه‌انگاری است و افراد کمی به دلیل محکم‌تری برای دست به کار شدن نیاز دارند.
در عین حال در فرهنگ رسانه‌ای زندگی می‌کنیم که فاجعه تبدیل به نوعی مدل کسب‌وکار شده است. فاجعه بیشتر یعنی کلیک و سود بیشتر. تعجبی ندارد که افراد در این چرخه ناگوار گرفتار می‌شوند.
به این معنی که قرار نیست فاجعه تمام شود و ما را ناتوان نشان می‌دهد. در حقیقت این بخشی از هدف است. بی‌نهایت فاجعه‌ای که رشد کرده و تکمیل می‌شوند.
تجربه زودهنگام شکست تنها زمانی ارزشمند است که به عمل موثری ختم شود. پیشرفت ممکن و ناتوانی مضر است.
اگر روایت کمکی به پیشروی شما نمی‌کند، تمرکز خود را جای دیگری بگذارید. فاجعه‌انگاری مسری است؛ اما می‌توانیم مانع گسترش آن شده و به کار خود باز گردیم.
لینک مرجع: https://seths.blog/2024/11/catastrophizing-toward-action/
