برای دانش‌ورزان ماهر، پویایی شغلی هیچ‌گاه به راحتی و سودآوری امروز نبوده است.
با این حال هنوز عده بیشماری همان جای سابق ایستاده‌اند؛ بدون آن‌که هرگز از خود سوال کنند چرا.
به عنوان مثال صدها رهبر ارشد و مشارکت‌کنندگانی در توییتر هستند که در هفته گذشته از شغل خود استعفا نداده‌اند. با این وجود که هم اندوخته مالی مناسبی دارند هم اعتبار فنی و هم قرار است با چشم‌انداز کار کردن با رییس جدیدی مواجه شوند که احترام اندکی برای کاری که در طی سال‌ها انجام داده‌اند قائل است.
هزینه‌های غرق‌شده قدرتمندند.
برخی موقعیت خود را تغییر نمی‌دهند، چرا که به اختیاراتی که لایقش نیستند ارزش می‌دهند؛ به گونه‌ای که از پتانسیل رو به رشد آن‌ها را در حرفه‌ای دیگر کم کنند.
برخی موقعیت خود را تغییر نمی‌دهند، چرا که برای رسیدن به جایگاه فعلی سخت تلاش کرده و نمی‌خواهند آن را به خطر بیندازند.
و برخی دیگر دست به تغییر نمی‌زنند، چرا که فکر کردن به گزینه‌های جایگزین خطرناک به‌نظر می‌رسد و همین حس کافیست تا دست نگه دارند.
اما با کار از خانه، شبکه‌های قابل انتقال و مهارت‌های آموزشی ارزشمند، میلیون‌ها نفر هستند که ممکن است سود ببرند از، اندیشیدن در مورد چیزی که به مشارکت کردن در آن امید دارند.
یک فرصت برای خلق چیزی همراه با تیمی که به آن افتخار می‌کنید یک مزیت است و نادیده گرفتن آن موجب شرمساری. فرصتی که فردا مجدد تکرار نمی‌شود.
جدا شدن، موضوعی که دست کم گرفته شده است.
