بهینه‌سازی یک دستگاه یا سیستم یعنی استخراج بهره‌وری کامل از آن. در کوتاه‌مدت، بهینه‌سازی زمانی جواب می‌دهد که جهان تغییر نکند.
می‌توان دستگاهی را برای کار با حداکثر ظرفیت بهینه‌سازی کرد. اگرچه چنین دستگاهی با کمی فشار بیشتر متلاشی می‌شود. در واقع شکننده است.
در عوض، رهبران باهوش معیار را بر پایداری می‌گذارند. نیروگاه، سیستم‌های حمل و نقل و مشاغل به گونه‌ای طراحی شده‌اند که در زمان صرفه‌جویی کرده و همیشه در حال پیشرفت باشند.
اما پارادوکس کجاست؟
اگر در یک بازار رقابتی مشغول به کار باشید که فاصله میان رقبا زیاد و انحصارطلبی در جریان است، بدیهی است که باید خیلی زود و به‌طور مداوم بهینه‌سازی را شروع کنید.
در کوتاه مدت می‌توان از رقبای سرسخت پیشی گرفت.
و اگر چند بار پشت سر هم شانس بیاورید، سرمایه یا مشتری بیشتری سمت شما آمده و با تکرار این فرایند در مقایس بزرگ‌تر، با سرعت بیشتری رشد می‌کنید.
تا وقتی شکست بخورید.
همیشه نیز همین‌طور است. چرا که سیستم‌های بهینه نمی‌توانند در جهان مدام در حال تغییر پیشرفت کنند.
اگر نمی‌‌خواهید شکست بخورید، در بازاری که نیازمند بهینه‌سازی است وارد رقابت نشوید.
پ. ن: بریتانیا دیروز آخرین کارخانه زغال سنگ خود را نیز تعطیل کرد. زغال سنگ ۱۴۰ سال پیش مسیر رشد را از بریتانیا شروع کرد و امروز تمام شد. تغییر امکان‌پذیر است.
لینک مرجع: https://seths.blog/2024/10/the-paradox-of-brittle/
