آدم‌هایی که رفتنشون، فقط رفتن یک نفر نیست!

در دوره‌هایی که رشد کند می‌شه و منابع محدودتر از گذشته‌ان، شرکت‌ها ناگزیر وارد فاز تصمیم‌های سخت می‌شن:
بازطراحی ساختار، توقف برخی پروژه‌ها، کوچک‌سازی شرکت و بازتخصیص منابع. توی این شرایط معمولاً یه سؤال پررنگ می‌شه:

❓ کدوم آدما رو باید نگه داریم؟

مارک اندرسن، از کارآفرینان مطرح آمریکایی، استدلال می‌کنه که در این مقاطع، تمرکز روی «نگه‌داشتن همه» نه‌تنها کمکی نمی‌کنه، بلکه می‎‌تونه شانس بازگشت شرکت به مسیر موفقیت رو هم کاهش بده. از نگاه او، نقطه‌ی کانونی باید جذب و نگه‌داشتن افراد موسوم به people magnets باشه.

People Magnets 🧲 کیان؟

آدم‌هایی که ارزششون فقط به خروجی خودشون محدود نمی‌شه. وقتی هستن جذب و نگهداشت باقی آدم‌های خفن هم راحت‌تر می‌شه. به زبان ساده، این‌ها آهن‌ربای استعدادن. رفتنشون معمولاً فقط رفتن یه نفر نیست.

💡 چطور می‌شه این آدما رو حفظ کرد؟

این آدما می‌مونن وقتی:

·      روی کار مهم و واقعی کار می‌کنن

·      حس کنن شرکت هنوز می‌تونه «برنده» باشه

·      اختیار و اعتماد واقعی داشته باشن

·      توی بوروکراسی و سیاست سازمانی گیر نکنن

در نتیجه برای نگهداشت این افراد باید بهشون مسئولیت و چالش‌های بزرگتر، ارتباط نزدیکتر با کسب و کار و مدیریت ارشد و روایت و فرصت برنده‌ بودن داد.

⚠️ بخش سخت ماجرا اینه که در شرایط دشوار و محدود شدن منابع، نگه‌داشتن این افراد گاهی به معنای خروج افراد زیره تا منابع دردسترس برای سرمایه‌گذاری روی این آدما بیشتر بشه:

·      افرادی با عملکرد متوسط که منابع زیادی می‌گیرن.

·      افرادی که با شرایط و چالش‌های جدید مشکل دارن و دوران راحتی رو ترجیح می‌دن.

در دوره‌های سخت، شرکت‌ها ناچارن تصمیم بگیرن که:

آیا منابع محدود رو صرف حفظ وضعیت موجود کنن یا اونها رو آگاهانه روی افرادی متمرکز کنن که امکان بازگشت به مسیر «بردن» رو فراهم خواهند کرد.

🔗 لینک مقاله:

https://pmarchive.com/guide_to_big_companies_part2.html