? رویا تصویریه که ما از آینده میسازیم. از دنیایی که میخوایم خلق کنیم و بهش برسیم. دنیایی که ترکیبی از واقعیتها و انتزاعات ذهنی ماست. رویا به ما امید، انگیزه و معنا میده. در ما انرژی برای حرکت و تغییر رو میسازه. بدون رویا ما سرگردان، بیمعنا و سرگشته خواهیم بود.
✅ ما منابع مختلفی برای رویاسازی داریم. هر کدوممون میتونیم رویاهای شخصی برای خودمون داشته باشیم. سازمانها ممکنه الهامبخش رویاهای جمعی برامون باشن و جامعه هم میتونه یک رویای وحدتآفرین برای ملت ایجاد کنه. رویای ملی قویترین منبع برای ایجاد رویاست. رویایی که باقی رویاها در جهت تحقق اون حرکت میکنن.
‼️ اما امروزه ما با یک جامعه بدون رویا مواجه هستیم. فاصله ایجاد شده بین دولت و جامعه ساختن یک رویا جمعی رو غیرممکن کرده. مردم ناامید از جامعه، به دنبال منبعی دیگر برای رویا در زندگی هستن. برخی مهاجرت رو گزینهای برای یافتن رویا میبینن و برخی مقاومت. برخی خودشون رو غرق کار میکنن و برخی غرق در شبکههای اجتماعی.
‼️ به نظرم، بیشتر سازمانهای ما هم ضد رویا هستن. تجربههام از سازمانهایی که در اونها کار کردم یا مستقیم تجربه کاری دوستانم رو شنیدم، بهم ثابت کرده که سازمانها هم انعکاسی از مدل حکمرانی کشور هستن. فقط با آرامش بیشتر و در لباسی زیباتر. عمدتا نه خود رویا و رسالتی دارن و نه فضایی برای تفکر و گفتگو پیرامون این موضوع ایجاد میکنن. پس باید کجا دنبال رویا بگردیم؟
✌? در نهایت به قول چرچیل ما ارباب سرنوشت خودمون هستیم. ما باید برای خودمون رویا بسازیم. تا زمانی که رویایی داشته و بهش ایمان داریم، رنجها قابل تحملتر و دستاوردها فراتر از حد انتظارمون خواهد بود. شاید بتونیم در ادامه آدمای بیشتری رو جذب رویامون بکنیم و یه جنبش راه بندازیم. از دل رویاهامون، ریزنهادهایی رو بسازیم که شاید بتونه نهاد ملی رو تحت تاثیر قرار بده. در چنین شرایطی توسعه رقم خواهد خورد.
⬅️ رویای من ساختن یک فرهنگ و تجربه کاری مبتنی بر بهزیستی هست. فرهنگی که در اون سلامت جسمانی، روانی، روحانی و عاطفی انسانها مقدم بر هر اولویت دیگهای تو محیط کاره و کار، منبعی برای بهبود کیفیت زندگیه.
⬅️ رسالتم رو در کار کمک به ایجاد چنین محیطی میبینم. در عین حال قصد دارم نوشتههای بیشتری رو درباره این مفهوم، راهکارهای اجراش و نمونههای موفق جهانیش منتشر کنم و امیدوارم بتونیم فضایی رو برای گفتگو پیرامون این موضوع با افراد علاقهمند ایجاد کنیم.
پینوشت 1: یه نمونه از محیط کار مبتنی بر بهزیستی، مربوط به شرکت چوبانی در آمریکا هست. در تدتاک زیر مدیرعامل شرکت، درباره برخی اقداماتشون توضیح داده.
https://www.ted.com/talks/hamdi_ulukaya_the_anti_ceo_playbook?language=en
پینوشت 2: دکتر رنانی اعتقاد داره که #توسعه با توانایی خلق رویا رابطه مستقیم داره. رویا، موتور توسعه رو روشن و حرکت رو ممکن میکنه. مقاله زیر از دکتر بیشتر به این مقوله میپردازه.
https://renani.net/index.php/texts/notes/801-2020-06-26-11-42-10