"شهامت زیادی لازم است تا با تعصبات و رژیمهای سرکوبگر بجنگی، اما پذیرفتن جهل و اقدام به ناشناختهها، جسارت حتی بزرگتری میخواهد. اگر چیزی میدانیم، نباید از تردید درباره عقایدمان و بازنگری خودمان بترسیم. بسیاری از مردم از ناشناختهها میترسند و برای هر پرسشی، پاسخی صریح میخواهند. ترش از ناشناختهها، میتواند ما را بیش از هر حاکم مسبتدی فلج کند."
- بخشی از کتاب 21 درس برای قرن 21 از یووال نوح هراری
ابهام و عدم قطعیت درباره آینده ذاتا برای انسان اضطراب و استرسآوره. مخصوصا در دوران کنونی که تغییرات بسیار سریع و پیشبینی آینده بسیار سخت شده. اما میزان این اضطراب در همه فرهنگها یکسان نیست. در طول تاریخ، فرهنگهای مختلف راهکارها و رویکردهای مختلفی رو برای مقابله با این اضطراب توسعه دادن که برخی متمرکز بر کنترل آینده (اضطراب بیشتر) و برخی متمرکز بر مواجهه منعطفانه با آن (اضطراب کمتر) بوده. به نظر شما، فرهنگ ایرانی در مواجهه با عدم قطعیت در کجای این طیف قرار داره؟
برای پاسخ، میتونیم به نتایج تحقیقات پروفسور گرت هافستد مراجعه کنیم. گرت هافستد یکی از برجستهترین نظریهپردازان در زمینه فرهنگ ملی و سازمانیه. از نظر او، فرهنگ برنامهریزی ذهنی و یادگیری جمعیه که افراد یه گروه رو از افراد سایر گروهها متمایز میکنه. هافستد در نتیجه تحقیقات خود 6 بعد زیر رو برای تبیین فرهنگ ملی هر کشور معین کرده:
- فاصله قدرت
- اجتناب از عدم اطمینان
- فردگرایی یا جمعگرایی
- زنخویی یا مردخویی
- گرایش به بلند مدت یا کوتاه مدت
- خودداری یا لذتجویی
نتیجه تحقیقات او درباره فرهنگ ایران نشون میده که کشور ما در بعد اجتناب از عدم اطمینان نمره بالایی داره و در زمره کشورهای ناسازگار با ابهام قرار میگیره. چنین کشورهایی ابهام رو بعنوان یک تهدید دیده و تلاش میکنن با ایجاد ساز و کارها و باورها (مثل باورهای مذهبی یا نظامهای ایدئولوژیک) پاسخهای قطعی برای آینده ارائه بدن. در این کشورها، رفتارها و ایدههای خارج عرف یا تلاش برای ایجاد تغییرات، غیرمعمول ارزیابی شده و با اونها برخورد قهری میشه. همچنین امنیت از مهمترین نیازهای مردم این کشور بوده و بر انتخابها و تصمیماتشون اثرگذاره. مردم برای جواب سوالاتشون به تجارب یا سنن گذشتشگان بیشتر از علم و کشف و جستجو اتکا میکنن. در نهایت، تصمیمات و اقدامات کوتاه مدت بوده و هر فرد دنبال کسب سریعترین نتیجه ممکنه.
در نتیجه به نظر میرسه در فرهنگ ملی ما، ترجیح اکثرمون اینه که به شناختهها بچسبیم و از حرکت به سمت ناشناختهها خودداری کنیم. عدم اطمینان از آینده، باعث میشه اکثر ما از اقدام برای تغییر عقب کشیده و به پذیرش وضع موجود تن بدیم. در حالیکه موفقترین جوامع و سازمانها، از افراد شجاعی تشکیل شده که وضع موجود رو زیر سوال برده و سوالهای سخت میپرسن.
میتونید برای مطالعه مدل فرهنگ ملی هافستد و نتایج تحقیقاتش درباره فرهنگ ایران، به لینکهای زیر رجوع کنید.
- https://www.hofstede-insights.com/country-comparison/iran/
- https://geerthofstede.com/culture-geert-hofstede-gert-jan-hofstede/6d-model-of-national-culture/