روزِ آخر، روزِ نامرده

مامانِ بابام، یعنی مامان بزرگم که بهش می گفتیم " آ بی بی " همیشه می گفت: روزِ آخر، روزِ نامَرده، اون موقع ما بچه بودیم نمی فهمیدیم چی می گه.

حرف قشنگی هس به نظرم، قدیمی ها کم حرف می زدن ولی گزیده می گفتن.

خب به نظرتون این جمله چه معنی می تونه داشته باشه؟!

می خوام در دیروزِ اکنون از آ بی بی بپرسم ببینم چی تو ذهنش بوده.

--------------------------------------------------------------

من: سلام آ بی بی

آ بی بی: سلام پسرم، تو کدومشونی، پسر ابراهیمی ؟

من: آره فدات شم. محمدم

آ بی بی: اون موقع که من رفتم، تو فقط 4، 5 سال ت بود، چقدم که اذیت می کردی !!!!

من: خیلی دلمون برات تنگ شده آ بی بی.

آ بی بی: ننه دلتنگی نداره، ما که همیشه پیش هم هستیم. یادته همیشه می گفتم روزِ آخر، روزِ نامرده.

من: آره، ولی هیچ موقع نفهمیدم معنی ش چیه

آ بی بی : آه ه ه ه ه ه ، روزِ آخر، روزِ نامَرده، یعنی اینکه هر روزت رو روز آخر بدون و هر آن ممکنه ...

من: ممکنه چی ننه ؟!

آ بی بی : هیچی ولش کن پسرم، یاد روز آخر خودم افتادم، دیدم که چقدر نامرده واقعا.

من: آ بی بی، همه دورت جمع شده بودن اون موقع، همچینم نامرد نبودا، بود؟!

آ بی بی: روزِ نامرده یعنی اینکه هر چی که بهش بها می دادی دیگه برات نیس، فقط خودتی و خودت. اتفاقا روزِ مردیه روز آخر، هر کسی خودش هس و خودش

من: آ بی بی، این روزا همش نامرد شده، این روزا همش روز آخر شده

آ بی بی: ننه، توکلت بخدا باشه، غم دنیا رو نخوره که همینا نامردش می کنن اون روز رو. یه استکان چای برام میاری پسرم؟

من: آره ننه، با کله میرم برات چای میارم، دلم لَک زده برای چای خوردن ت که چای رو می ریختی تو نعلبکی و بعد قند رو می زدی تو چای، یکم چای رو فوت می دادی تا خنک بشه و بعدش هورتی می کشیدی بالا چای رو.

آ بی بی: قربونت برم من پسرم. راستی ابراهیم چطوره؟

من: خوبه خدا رو شکر. همیشه ازت یاد می کنه. ستون قوم و خویشمون هس، سنگ صبور همه س. صبورترین پدری که می شه داشت.

آ بی بی : قربان همتون برم، یادت نره سری بزنی به ما، سلام منم به همه برسون.

من: چشم، چشم، چشم

آ بی بی: پسرم، روزِ آخر رو حواست باشه که برات نامرد نباشه. کارایی که باید انجام بدی رو انجام بده که دیگه اون روز پیشمونی نداشته باشه برات. اگر پشیمون باشی اون موقع که چرا و چون ؟! ، به حرف من می رسی که روزِ آخر، روزِ نامرده. روزِ آخر هم روزِ رفتن نیستا، هر روز، روز آخره و باید حواست باشه که چه می کنی و چه حرفی می زنی و کجا ها می ری و ... .