چندی پیش مستندی در مورد پرندگان تماشا می‌کردم. اینکه آن‌ها چگونه لانه می‌سازند و تولید مثل می‌کنند. در میان تمامی آن‌ها یک مورد توجهم را جلب کرد؛ کوکو. نوعی پرنده که تخم‌های خود را در لانه پرندگان دیگر می‌گذارد تا آن‌ها بعد از بیرون آمدن جوجه از تخم آن را بزرگ کنند. این نحو تولید مثل را در زیست‌شناسی تکاملی با نام فرزندپروری انگلی می‌شناسیم. اما این الگو فقط مختص به پرندگان نیست.
به دنیا آوردن یک فرزند دشوار است و تربیت آن دشوارتر. این دشواری بی‌حد و حصر موجب می‌شود تا برخی از والدین به صورت غیرمستقیم از وظایف خود شانه خالی کنند و پس از آگاهی به توجیه کردن روی بیاورند. دو مثالی که در ادامه برمی‌شمارم از مصادیق فرزندپروری انگلی در میان انسان‌ها به شمار می‌روند:
این دو محیط عالی هستند به شرطی که با تربیت والدین همراه شوند در غیر این صورت کودک دچار کمبودهای اساسی خواهد شد. قبول دارم برخی والدین شاغل هستند و وقت کافی برای تربیت فرزند خود ندارند و قبول دارم که پس از بازگشت به خانه حسابی خسته‌اند و حوصله ندارند ولی این عذرهای منطقی قادر به جبران آسیب‌های وارده نخواهد بود.
حتم دارم خودمان در فضای مجازی حضور داریم و شاهد محتواهای نامناسب آن هستیم. برخی از این محتواها برای بزرگسالان نیز آسیب‌زننده هستند چه رسد به کودکان. چطور می‌توانیم آن‌ها را بدون هیچگونه آموزش وارد چنین فضای خطرناکی کنیم؟ قبول دارم کودکان غر می‌زنند، اذیت می‌کنند و دمار از روزگارمان درمی‌آورند اما این بهانه نمی‌شود که برای از سر باز کردن آن‌ها یا توقف گریه‌هایشان به خریدن موبایل متوسل شویم.
آیا شما هم مثال دیگری برای این نوع از فرزندپروری سراغ دارید؟
