این خاصیت آدمیزاده.خاصیتی که هیچ ذی حیاتی نداره.حتی فرشته اللهی
خنده......آخرش خیس کردن شلواره!
هیجان......در آخر باید با کاردک از پائین آبشار نیاگارا جمعت کنن
آرامش...... زیاد که بشه نتیجه ش سر رفتن حوصله و زنگ زدن گوش هاس
پول......آخرش که نه.کافیه از یه جاهایی جلوتر بری فسادش زندگیت را تباه میکنه
خوردن......یه بشقاب که اضافه تر بخوری تا فردا خودت را لعنت می کنی
دانش......به یه جایی برسی که بتونی بگی :"همی که نادانم"
اگه پس از سالها به عشقت رسیدی بعدش چی میشه؟
جواب یکی از این چیزاس:
این که آدمی طوری خلق شده که رغبت داره به ته هر چیزی برسه زیادم جالب نیست.
راستی؛ من و تو خدایی داریم که در بینهایته و برای ملاقاتش باید تا بینهایت رفت.....
