حقیقت اینه که شرایط ما تفاوتی با انسان های نخستین نکرده.
تمام چیزهایی که امروز اطراف ما وجود دارن، اون موقع هم وجود داشتن، حالا گیرم به شکل مواد اولیه.
ما امروز همین قدر به این چیزها دسترسی نداریم که اون موقع اونها.
ما هم باید چرخ رو دوباره بسازیم.
ما هم باید برای ذره ذره چیزهایی که به دست میاریم، ذره ذره از خودمون رو خرج کنیم.
عاقبت چیزهایی که بدست آوردیم، چیزی از ما باقی نذاشته.
و این لحظه ی شگفت انگیزیه که ما رقم زدیم؛ ایجاد تفاوت با انسان های نخستین توسط ما
اما نه برای ما.
برای نسلی که بعد از ما میاد
و قراره نابرده رنج گنج میسر بشه.
حقیقت اینه که خستگی رسیدن نمیاره، موندن میاره.
مگه اینکه ..
