سی

سی را با ماشین تایپ می نویسم تا حروف اهمیت شان را با جوهری که در پس صدای تق روی کاغذ نقش می‌بندد حس کنند، تا حروف اهمیت شان را با جوهری که در پس صدای تق روی کاغذ نقش می‌بندد حس کنند، با جوهری که در پس صدای تق روی کاغذ نقش می‌بندد، حس کنند.

پیج های روانشناسی ای که فالو داشتم را یکی پس از دیگری آنفالو میکنم. چه اصراری دارند اطلاعات دسته‌بندی شده ای را به خوردمان بدهند که به دردمان نمیخورد و فقط به دردمان اضافه میکند. گفتن حقیقت چه دردی را دوا میکند وقتی ندانستن اش به ما امید میدهد؛

امید به زندگی.

نمیخواهم به چیزی فکر کنم، در واقع نمیخواهم به چیزهای منفی فکر کنم. بگذار فرض بگیریم سرش شلوغ است و ذهنش مشغول. شاید هم مریض است.

با این حال من روی کار خود تمرکز میکنم. فکر میکنم کلمات در بستر دیجیتال ارزش خودشان را از دست میدهند، مثلا دوستت دارمی که با ضربه هایی محکم و به کمک جوهر روی کاغذ نقش میبندد کجا و این دوستت دارم هایی که مجازا نوشته میشوند کجا.

عشق به آدم انرژی میدهد که به راحتی ماشین تایپی پیدا کند برای نوشتن نامه ای. نامه ای به یک دوست که حالا غریبی میکند؛

فکر نمیکنم برای نامه های عاشقانه اسم انتخاب کنند اما من اسم این نامه رو میگذارم:

سی

نمیخوام شبیه حبیب تو موقعیت مجنون باشم که بگم: ببخشید، این همه ظرف اینجا بود، چرا شما ظرف منو شکستین؟! ..

ولی کم نبوده وقتایی که مثله بقیه باهام رفتار نکردی، بیشتر از بقیه برام وقت گذاشتی و گذاشتی که با هم خوش باشیم. فکر میکنی عمر این خوشی چقدر باشه ؟ پیج های روانشناسی که میگن خیلی وقته تموم شده اما تو چی میگی ؟! به نظرم تو انقدری فرق داشته باشی .. بگذریم. مسیری که همیشه با هم قدم میزدیم تا به اون نقطه و نیمکت برسیم رو حالا تنها قدم میزنم و به اون نیمکت تکیه میدم.

با خودم فکر میکنم دنیا جای آدمای خوب نیست.

دنیا چالش برانگیزه .. پس کسایی برنده ان که چالش برانگیز باشن، نه مثل من راحت، حل شده.

حالا که فکر میکنم میبینم فرقی نمیکنه سرت شلوغه یا حوصله ی منو نداری؛ جفتش یه نتیجه رو میده:

تنهایی.
اما من با این تنهاییم خوشم، با همین خاطرات.
احتمالا (مسخره اس این امید واهی_) حتما دیگه دوستم نداری ولی من دلم میخواد با این ضربات سهمگین ماشین تایپ بنویسم:

دوستت دارم.
حتی اگه اهمیتی برات نداشته باشه، حداقل ارزش کلمه حفظ میشه. مثله نوشتن سی؛ که در یک روز تابستانی بدون تو فوت شد.

امضا: یه آدمه حل شده که حل شده توو خاطرات ..