نویسنده ؛حامد رحیمی پنجکی

دوستت دارم…
نه از اون دوست داشتنهایی که توی پیامها گفته میشن و بعد فراموش میشن.
دوستت دارم از اون مدلهایی که توی هر نگاه، توی هر نفس، توی هر تپش قلبم تکرار میشن.
دوستت دارم، حتی وقتی ازت دورم، حتی وقتی صداتو نمیشنوم، وقتی دستتو توی دستم ندارم… باز هم دوستت دارم.
میدونی؟ تو برای من فقط یه آدم خاص نیستی…
تو معنای لحظههامی، دلیلی برای لبخند زدنهام، دلیل آروم شدنم وقتی دنیا خستهم میکنه.
وقتی باهات حرف میزنم، زمان وایمیسته… انگار دنیا جز ما دوتا دیگه وجود نداره.
دوستت دارم چون بودن با تو، منو بهتر میکنه.
وقتی توی فکرم هستی، حتی بدترین روزها هم قابل تحمل میشن.
وقتی تو رو دارم، حس میکنم هیچ چیز نمیتونه منو بشکنه.
اگه بخوام با یه جمله همهی احساسم رو بگم اینه:
تو همون معجزهای هستی که از خدا خواستم و نمیخوام لحظهای از دستش بدم.
پس بدون…
هر لحظه، هر ثانیه، با تمام وجودم
دوستت دارم عشقم
و این فقط یه جمله نیست… این همهی قلب منه که داره برات میتپه
از طرف کسی که با نفسهات زندهست…