یه زمانی هم هدف نوشتن نبود؛ هدفم بیان یه حرفی بود، یه جایی بود، یه حالی بود؛ یطوری که مثلا ببین اینجا به من اینطوری گذشت، اگر نبودی اشکال نداره من از کلمه وام میگیرم بهت میگم منظورم رو؛ منتها یه جایی دیگه از اعتبار کلمه هم نخواستم استفاده کنم، به این صورت که اگر نبودی و ندیدی و نپرسیدی، من کی باشم که بگم چه خبر بوده؟ ماشالا خودت خسروانی هستی!
