سلام و ارادت مخلصیم
بعد از مدتها میخوام چند خطی بنویسم و ممنون میشم که تا آخرش با من باشید.
الان که دیگه برای محافظت از جون خودمون و دیگران باید از ماسک استفاده کنیم، الان که دیگه مدتهاست تقریبا نزدیک شش ماهه که منع شدیم از دست دادن با آدمها، الان که حس خوب بغل کردن یه سری از افراد از جمله پدر و مادر هم ازمون گرفته شده بد نیست یکمی به این اجبار از دید دیگه ای نگاه کنیم .
شاید اگه مجبور نمی‌شدیم که تمام این کارها رو انجام بدیم و بهمون میگفتن که بهتره بیشتر مراقب باشیم هیچ وقت به این سفت و سختی رعایت نمی‌کردیم ( بماند که توی همین شرایط هم هستن افرادی که ...)
وقتی مجبوری روزی چند ساعت بیرون از خونه باشی و دقیقا عین چند ساعت هم باید از ماسک استفاده کنی دیگه آخرش کلافه میشی، توی این گرما صورتت عرق می‌کنه یه جاهایی نفست تنگ میشه و یه لحظه میخوای درش بیاری و پرتش کنی اونور، ولی توی همون یه لحظه با خودت میگی چاره ای نیست دیگه از اینکه کرونا بگیریم که بهتره ( یعنی بین بد و بدتر در لحظه بد رو انتخاب میکنی با تمام حجم کلافگی که برات پیش اومده ).
این ترس و اجباری که بهمون تحمیل شده شاید یه اهرمی باش که از جونمون محافظت کنیم .
کاش یه اجباری یه ترسی بود توی وجود ما، که این ماسک رو در کنار ب صورت زدنمون روی این مغز لامصب میزدیم .
نه یه دونه ماسک بلکه ده تا ماسک میزدیم روی این فکری که در طول روز و ساعت و ثانیه هر جایی ممکنه قرار بگیره، روی حرفایی که در طول روز می‌شنویم ، روی مزخرفاتی که به خوردمون داده میشه، روی این تو نمیتونی ها ، روی ترس از آینده ، روی خیلی از فکرایی که باعث میشه تو زندگی شل و سفت داشته باشیم.
یه ماسک که نه ده تا میزدیم روی گوش‌هامون که نشنون حرفایی رو که صد برابر تخریبش از کرونا بیشتره.
شاید اگه ماسک روی صورت نزنیم کرونا بگیریم و بمیریم ( شاید بمیریم، شاید) ولی اگه ماسک روی مغز و فکر و سایر ورودی ها نزنیم قطعا و بدون شک می‌میریم، زنده ایم ولی یه چیزایی توی وجودمون خواهد مرد که بزرگترینشون امید به زندگیه به کار و کسبه و ... ( به اندازه کافی اتفاقات اطراف داره این امید رو میگیره کم می‌کنه ) حداقل خودمون بهشون دامن نزنیم .
نزاریم حرفای بقیه ، آه و افسوس بقیه ، درد دل‌های بقیه یه کور سوهایی رو توی فکر و ذهن ما خاموش کنه و از بین ببره .
با تمام مسائل که شاید الان بزرگترینش اتفاقات اقتصادی باشه هنوز هم میشه امید داشت میشه زندگی کرد میشه کسب و کاری راه انداخت میشه دست چهار نفر دیگه رو گرفت میشه کمک کرد میشه پول درآورد و ثروت ایجاد کرد.
پس یه ماسک روی صورتمون بزنیم ده تا ماسک روی فکر،
شاید که رستگار شویم .
ممنون که تا آخر خوندید و ممنونم که نظرتونو میگید بهم.
