وقتی زیاده از حد دوسش داشته باشی
و بیش از اندازه در دسترس باشی
به طرفت جسارت میدی!
جسارتِ نبودن..
جسارتِ کم بودن، نصفه و نیمه بودن..
جسارت مغرور بودن..جسارت هر حرفی رو زدن و
پشیمون نشدن..چون میدونه اونقد دوسش داری که
نری و تنهاش نذاری..
چون مطمئنه که هرجا بره و‌هزار بارم برگرده بازم
آغوشت بازه برای پذیرفتنش..
چون تو شدی مث یه چیز لوکس توزندگیش!
یه گوشه نشستی و با همه چیزش ساختی..
ناراحت میشه، هستی!
خوشحاله، هستی!
دور میشه ،هستی!
مغرور و بیمعرفت میشه، بازم هستی!
وقتی تو هر شرایطی پشتش بهت گرمه،خب حق بده هرجور
دلش بخواد رفتار کنه!
وقتی هیچوقت نبودنتو ندیده
و بش فرصت دلتنگ شدن ندادی،
چون همیشه خودت دلتنگیتو جار زدی،
حق بده بهش..!
برای اینکه نشکنی، یکم فاصله بگیر..
نه اینکه سرد بشی،
فقط یکم نباش..همین!
