دنبال راه های پیدا کردن ایده بودم که کمی از حرفای بلند همسایه بغلی رو شنیدم: "دختر با حجابیه اینو میدونم، دختر خوبیه. میتونیم یه قرار بزاریم با هم آشنا شن عزیزم."
واقعا؟ به اینکه کسی حجاب داشته باشه، کم حجاب، بی حجاب یا هر برچسب دیگه ای که میزنن کار ندارم؛ از کی تا حالا انقدر ظاهربین شدیم؟ چطور از روی ظاهر کسی تشخیص میدیم باطنش چیه؟ گرچه باطن و ظاهر روی هم اثر میزارن ولی اگه با من بود، ویژگی هایی مثل مهربونی، به فکر بودن، ملاحظه کار و شاد رو درنظر میگرفتم. هرچی میخوای بپوش، درآخر اگه بخاطر عشق با کسی ازدواج کنی به گوهر شادی میرسی. اینها ارزش های منن. هرچیز دیگه رو میشه بهش رسید و رشدش داد ولی نه عشق، نه شادی، هدف نخواهند بود.
