امسال شماره های زیادی را از گوشیم پاک کردم. صاحب خانه ی قبلی، خواروبار فروشی محله ی قبل، همکار سابق و خیلی شماره های بی مصرف دیگر. گاهی حتی شماره ی دوست سابق یا فامیلی سابق(!) را برای همیشه پاک می کنم و یک جای خالی برای عزیزی دیگر باز می کنم!
اما امسال دو شماره را حذف کردم که برای من خیلی دردناک بود. این بار نه به خاطر اینکه من با آن شماره ها کاری نداشتم بلکه به این دلیل که دیگر صاحبان آن شماره ها زنده نبودند! آن شماره ها به یک دوست خوب و یک فامیل پرمحبت تعلق داشتند که یادشان در دل و جان من همیشه باقی خواهد ماند.
روزی شماره ی تک تک ما نیز از گوشی ها پاک خواهد شد. اصلا دور از جان هم معنا ندارد چون این یک حقیقت محض است. تنها یک تفاوت وجود دارد و آن این است که منی که در حال نوشتن این متن هستم و شمایی که در حال خواندن آن، هنوز زنده ایم! پس تا زنده ایم، قدر خود، عمر گرانبها و اطرافیانمان را بدانیم و باور کنیم که روزی شماره ی ما نیز از گوشی ها پاک خواهد شد!
اگر انسانها میدانستند که فرصت باهم بودنشان چقدر محدود است، محبتشان به هم نامحدود میشد. امام علی علیه السلام
