امروز

پیش از آنکه پا در هر راهی بگذاریم ترس به سرعت در دلمان رخنه می‌کند و لرز به انداممان می اندازد

انگار واقعا راه را اشتباه می‌رویم و انتها مسیر چیزی جز سیاهی نیست

عده ای کنار می‌کشند و عده ای کورمال کورمال ادامه می‌دهند و عده ای به تصمیم خودشان شک نمی‌کنند و در تاریکی مسیر ادامه می‌دهند با شجاعتی مثال زدنی

به راستی کدام یک درست می‌رود ؟

به راستی مقصود از پا در جایی ناآشنا گذاشتن چیست ؟