مترجم : صالح کمپانی
منبع:
بسیاری از افراد زمانی که به میان‌سالی می‌رسند با دیدگاه تحلیل توان جسمانی فعالیت جسمانی را به حداقل می‌رسانند و سبک زندگی کم‌تحرک را در پیش می‌گیرند.
زمانی که این افراد (که سن بالای 50 سال دارند) به ورزش و فعالیت بدنی دعوت می‌شوند معمولا می‌گویند: « دیگر از سن ما گذشته است.»
تحقیقات مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها نشان می‌دهد 28% از افراد بالای 50 سال – در حدود 31 میلیون- کم تحرک هستند.
سبک زندگی کم تحرک به ویژه در سنین میان‌سالی و پیری می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن را تشدید کند. به گفته محققین اضافه کردن فعالیت جسمانی به زندگی روزمره به طور ملموسی می‌تواند ما را از ابتلا به این بیماری‌ها مصون دارد.
به همین دلیل است که هارتر هاسلم مسئول هماهنگ کننده مرکز تحقیقات دانشگاه نوادا و مسئول مرکز مطالعات سالمندی رنئو سانفورد با تاکید، خطاب به افراد بالای 50 سال می‌گوید: «هیچ وقت برای ورزش دیر نیست. هر زمان که فعالیت بدنی را در برنامه روزانه خود قرار دهید قطعا بهره آن را در زندگی خود خواهید دید.»
به گفته این محقق، نخستین بهره‌ای که می‌تواند شامل حال افراد میان‌سال و سالخورده شود استقلال خواهد بود. زمانی که این افراد فعالیت بدنی خود را افزایش دهند دیگر برای کارهای معمول خود به کمک اطرافیان نیاز نخواهند داشت.
او می‌افزاید زمانی که سن افراد بالا می‌رود احتمال درگیری با مشکلات سلامتی چون پوکی استخوان و دیابت بالا خواهد رفت. این مشکلات وقتی که افراد سبک زندگی سالمی نداشته باشند و برای تحرک جسمانی برنامه‌ای در نظر نگیرند در آن‌ها تشدید خواهد شد.
بر اساس گزارش این مرکز چهار پنجم بیماری‌های سالخوردگی با انجام فعالیت فیزیکی قابل پیشگیری است.
مهم برداشتن قدم نخست است
آغاز فعالیت فیزیکی به دلایل گوناگونی چون ضعف جسمانی، صدمات پیشین و یا عادت به کم تحرکی می‌تواند با دشواری همراه باشد. بسیاری از بزرگسالان به ویژه افرادی که مدت‌هاست ورزش نکرده‌اند درست نمی‌دانند از کجا باید شروع کنند. پیشنهاد محققین مرکز مطالعات سالمندی برداشتن قدم‌های کوچک خواهد بود. " شاید برای شروع بد نباشد هفته‌ای 10 دقیقه پیاده‌روی را در برنامه قرار دهند و به مرور این مقدار را افزایش دهید."
برای ادامه فعالیت فیزیکی بهتر است سراغ فعالیت‌های برویم که به آن‌ها علاقه داریم. چنانچه از انجام فعالیت ورزشی لذت نبریم به مرور از آن دست خواهیم کشید. چنانچه یک نفر از پیاده‌روی لذت می‌برد به این شخص توصیه می‌شود برای افزایش فعالیت بدنی با قدم زدن در اطراف منزل خود آغاز کند. اما اگر یک نفر زمانی که با دویدن مشکل داشته باشد نباید برای افزایش فعالیت بدنی به او استفاده از تردمیل را توصیه نماییم.
در مجموع برای انجام فعالیت فیزیکی نسخه یکتا و منحصر به فردی وجود نخواهد داشت. هر شخص بر مبنای ویژگی‌ها و ترجیحات خود می‌تواند در برنامه شخصی خود شرکت کند.
ادامه دادن
بسیاری از افراد مسن، از انجام فعالیت بدنی پرهیز می‌کنند چرا که با نگرانی زمین خوردن و عواقب ناگوار این موضوع دست به گریبان هستند. تحقیقات نشان می‌دهد این نگرانی پر بیراه نیست. هر سال یک سوم افراد بالای 65 سال تجربه زمین خوردن را پشت سر می‌گذارند.
سالمندان از ترس زمین خوردن از انجام فعالیت بدنی اجتناب می‌کنند اما همین موضوع به تشدید آسیب‌های ناشی از زمین خوردن در آن‌ها می‌انجامد. زمانی که افراد به ویژه در سن پیری فعالیت بدنی نداشته باشند استخوان‌ها و عضلاتشان به سرعت تحلیل خواهد رفت و همین موضوع آن‌ها را آسیب‌پذیرتر خواهد کرد.
برای تقویت عضلات دست و پا تمرینات بسیاری متناسب با ویژگی های فردی افراد طراحی شده است.
تقویت ذهنی و اجتماعی
علاوه بر تقویت جسمانی فعالیت فیزیکی منظم می‌تواند به ارتقاء سلامت ذهنی هم کمک کند.
بهبود خلق و خو، مقدار خواب و تقویت حافظه از مزایای انجام ورزش و فعالیت فیزیکی خواهد بود.
علاوه بر این موضوع سالخوردگان با شرکت در گروه‌های ورزشی ارتباطات اجتماعی خود و تعلقات جمعی را استحکام می‌دهند. این موضوع می‌تواند سالمندان را از خطر افسردگی و انزوا حفظ نماید.
به این تربیت ورزش برای افراد سالخورده و میان‌سال می‌تواند از نظر جسمانی، ذهنی و اجتماعی بهره‌های فراوانی داشته باشد.
