∆(بخش هفتم:آگاهی خود را از کار بینداز تا کمتر رنج ببری)
میمون ها کسانی هستند که سیگار را اختراع کردند و همچنین تریاک و افیون و دخانیات را.در برابر این مواد،۳ نوع رفتار در میمون ها مشاهده میشود.
دسته اول:آن ها برای کاهش غم و درد و رنج اینکه میمون هستند و در جنگل میمون ها زندگی میکنند از سیگار و تریاک و... استفاده میکنند.این گروه به دیگر گروه ها برتری دارد.زیرا که هم می دانند میمون هستند و از تقلید بی ثمر از انسان ها خسته شده اند.بنابراین در ناامیدی فرو می روند و پناهگاهی جز از بین بردن خودآگاه خود پیدا نمی کنند.
از آنجایی که آن ها به شناخت خود دست یافته اند،در غم و غصه فرو رفته اند،چون خودآگاه آن ها مدام در حال تکرار این است که تو یک میمونی و همواره در درد و رنج خواهی زیست.پس برای خفه کردن صدای این خودآگاه،سیگار میکشند.
سیگار حاوی ۷۰۰۰ ماده شیمیایی است که یکی از آن ها نیکوتین است.نیکوتین ماده ای اعتیاد آور است که در مقدار کم باعث آرامش ذهنی فرد میشود اما این آرامش در عوض از کار افتادن ناخودآگاه آن ها اتفاق می افتد.در بین سلول های عصبی،فضایی به نام فضای سیناپس وجود دارد.
در این فضا،پیام عصبی به صورت ترشح شیمیایی با استفاده از ناقل های عصبی اتفاق می افتد.نیکوتین با اثر بر این فضا مانع انتقال پیام و در بیشتر مواقع باعث کاهش انتقال میشود.کارکرد مغز ،کاهش می یابد و در نتیجه سوخت و ساز آن کمتر میشود.
هرچه صدای درون مغزش کمتر حرف بزند،او بیشتر به آرامش میرسد.در مواجهه با چنین افرادی سعی کنید که به آن ها امید بدهید زیرا آن ها بهتر از دو گروه دیگر ، راه انسان شدن را می توانند طی کنند.
دسته دوم:این دسته از آنجایی که هیچگونه درون مایه باطنی ندارند ،همچون هنر،دانش،صنعت،سنت و دیگر فضایل و چیزی کسب نکرده آمد و نمی خواهند کسب کنند،به همین خاطر در زمان فراغت خود ،هیچ کاری برای سرگرم کردن خود پیدا نمی کنند.
آن ها حتی ایده یا افکاری که بتوانند در ذهن خود ساعت ها به آن فکر کنند و لذت ببرند هم ندارند،بنابراین برای ارضای بی حوصلگی خود و عدم سرگرم شدن،از دخانیات و افیون استفاده میکنند.در اثر مصرف مواد اعتیاد آور ،هورمون دوپامین که یکی از هورمون های لذت است،از مغز فرد ترشح شده و باعث ایجاد حس رضایت و شادی در فرد میشود.
انسان نمودی از تحرک است.از اتم های سازنده بدنش گرفته تا سلول های بدن.از پیام های عصبی گرفته تا سیستم گردش خون،همگی با سرعت سرسام آوری در حال جنبش و حرکت هستند.انسان هرگز نمی تواند بدون تحرک ذهنی یا فیزیکی زنده بماند.
به همین خاطر است که همواره دنبال سرگرم کردن خود است،حال به هر طریقی که باشد.انسانی که فعالیت ذهنی یا فیزیکی نداشته باشد یا بیمار است یا مرده.فردی با استعمال دخانیات خود را سرگرم میکند و فردی دیگر با خواندن یک کتاب.
دیگری با انجام یک بازی ویدیویی و فردی دیگر با تمرین ورزشی،حتی افرادی هم هستند با فکر کردن به خاطرات دوران جوانی و ایام خوش زندگی ، خود را سرگرم میکنند.پیرزنانی که در کنار هم بساط صحبت(غیبت) پهن میکنند یا پیرمردانی که در پارک و فضای سبز با یکدیگر به گفتگو می پردازند.
همگی گویای این هستند،که انسان همواره برای سرگرم کردن و تحرک خود،چیزی پیدا میکند.
