1. حفاظت از عزیزان:
انسان ها به طور فطری تمایل به محافظت از کسانی که دوستشان دارند دارند. هنگامی که کسی عزیزانتان را اذیت می کند، این احساس امنیت و رفاه آنها را تهدید می کند و خشم شما را به عنوان یک واکنش طبیعی برای دفاع از آنها برمی انگیزد.
2. احساس بی عدالتی:
مشاهده اذیت شدن کسی که به او اهمیت می دهید، می تواند احساس بی عدالتی شدیدی را به وجود آورد. این امر به ویژه زمانی صادق است که احساس کنید عزیزتان به ناحق یا بدون دلیل مورد آزار قرار گرفته است. این احساس بی عدالتی می تواند خشم شما را به عنوان یک واکنش به ظلمی که مشاهده می کنید، شعله ور کند.
3. احساس ناتوانی:
مشاهده اذیت شدن کسی که دوستش دارید می تواند احساس ناتوانی و درماندگی را در شما ایجاد کند. این امر به ویژه زمانی صادق است که احساس کنید قادر به متوقف کردن آزار یا محافظت از عزیزتان نیستید. این احساس ناتوانی می تواند به خشم شما به عنوان نوعی ابراز نارضایتی از موقعیتی تبدیل شود که در آن هستید.
4. ترس از آسیب:
ممکن است از پیامدهای آزار و اذیت برای عزیزتان بترسید. این ترس می تواند شامل آسیب های جسمی، عاطفی یا روانی باشد. این ترس می تواند خشم شما را به عنوان نوعی واکنش به تهدیدی که برای سلامتی و رفاه عزیزتان احساس می کنید، تحریک کند.
5. احساس شرم:
ممکن است در قبال آزار و اذیت عزیزتان احساس شرم کنید، حتی اگر هیچ نقشی در آن نداشته باشید. این احساس شرم می تواند ناشی از احساس عدم توانایی در محافظت از آنها یا احساس مسئولیت در قبال اتفاقی باشد که برای آنها افتاده است. این احساس شرم می تواند به خشم شما به عنوان نوعی مکانیسم دفاعی در برابر احساسات منفی خود تبدیل شود.
6. تجربه های گذشته:
ممکن است در گذشته تجربیاتی از آزار و اذیت خودتان یا عزیزانتان داشته باشید که خشم شما را در این موقعیت خاص برانگیخته باشد. این تجربیات گذشته می توانند خاطرات و احساسات منفی را در شما زنده کنند که به نوبه خود خشم شما را شعله ور می کند.
7. باورها و ارزش ها:
ممکن است باورها و ارزش های عمیقی در مورد احترام، عدالت و مهربانی داشته باشید که با آزار و اذیت عزیزتان نقض شده است. این نقض باورها و ارزش های شما می تواند خشم شما را به عنوان نوعی واکنش به بی عدالتی که احساس می کنید، تحریک کند.
8. مشکلات شخصیتی:
در برخی موارد، خشم شدید و مداوم در پاسخ به آزار و اذیت عزیزانتان می تواند نشان دهنده یک مشکل شخصیتی مانند اختلال انفجاری خشم باشد. اگر فکر می کنید که ممکن است چنین مشکلی داشته باشید، مهم است که به دنبال کمک حرفه ای باشید.
مهم است که به یاد داشته باشید که خشم یک احساس طبیعی و سالم است. با این حال، اگر خشم شما به طور مداوم یا شدید باشد و منجر به رفتارهای مخرب شود، مهم است که به دنبال کمک حرفه ای باشید تا یاد بگیرید چگونه خشم خود را به روشی سالم مدیریت کنید.
تجربه های گذشته از آزار و اذیت، چه برای خودتان و چه برای عزیزانتان، می تواند نقش مهمی در خشم شما در هنگام اذیت شدن عزیزانتان توسط دیگران داشته باشد.
این تجربیات می توانند خاطرات و احساسات منفی مانند ترس، غم، شرم و خشم را در شما زنده کنند. این احساسات می توانند به خشم شما به عنوان نوعی واکنش به تروما و آسیب هایی که در گذشته تجربه کرده اید، دامن بزنند.
به عنوان مثال، اگر در دوران کودکی مورد آزار و اذیت قرار گرفته اید، ممکن است در هنگام مشاهده آزار و اذیت عزیزتان، خشم شدید و فوری را تجربه کنید. این به این دلیل است که تجربه قبلی شما احساسات و خاطرات منفی را در شما زنده می کند که می تواند خشم شما را شعله ور کند.
علاوه بر این، اگر قبلاً شاهد آزار و اذیت یکی از عزیزانتان بوده اید، ممکن است در هنگام مشاهده آزار و اذیت عزیز دیگر، خشم شدیدتری را تجربه کنید. این به این دلیل است که تجربه قبلی شما احساسات درماندگی و ناتوانی را در شما ایجاد کرده است که می تواند خشم شما را به عنوان نوعی واکنش به ناتوانی در محافظت از عزیزان خود افزایش دهد.
مهم است که از تأثیر تجربیات گذشته بر احساسات و رفتار فعلی خود آگاه باشید. اگر متوجه شدید که خشم شما در پاسخ به آزار و اذیت عزیزانتان به طور قابل توجهی تحت تأثیر تجربیات گذشته شما قرار می گیرد، صحبت با یک درمانگر یا مشاور می تواند به شما کمک کند تا این تجربیات را پردازش کنید و مکانیسم های مقابله ای سالم را برای مدیریت خشم خود توسعه دهید.
در اینجا چند منبع برای کمک به شما در مدیریت خشم خود آورده شده است:
همچنین می توانید با یک درمانگر یا مشاور صحبت کنید تا به شما کمک کند تا خشم خود را درک کنید و مکانیسم های مقابله ای سالم را توسعه دهید.
