در من چراغی روشن است. نمیدانم چرا... اما در این زمانه وانفسا که از در و دیوار غم می بارد انگار در دلم شعله ای افروخته شده باشد. راستش را بخواهی روزهایی بوده است که خیلی ناامید شده ام، خسته شده ام و حتی بیزار و فراری شده ام از همه کس و همه جا. اما روزهایی مثل امروز را دوست دارم. روزهایی که به من می گوید زندگی همچنان زیباست، همچنان جریان دارد و همچنان باید ادامه داد.
سالها پیش کلاس فن بیان میرفتم. یادم هست که استاد ما می گفت، امید نام دیگر خداوند است. و چه قدر این تعریف از خداوند درست است! هرچند خداوند متعال از فهم و درک ما بالاتر و منزه تر است که در تعریف بگنجد اما باز تعبیر شاعرانه ای است از حضرت باری تعالی.
