اگرچه علاقه تحقیقاتی در مورد فعالیت بدنی و سلامتی به دهه 1950 باز می گردد ، اما پیشرفت شواهد علمی در مورد مزایای فعالیت بدنی برای سلامتی تا حد زیادی در دهه 1980 و 1990 رخ داد. تعداد زیادی شواهد علمی در مورد اثرات مثبت ورزش و فعالیت بدنی به عنوان بخشی از یک شیوه زندگی سالم وجود دارد. تأثیرات مثبت و مستقیم انجام فعالیت بدنی منظم به ویژه در پیشگیری از چندین بیماری مزمن ، از جمله: بیماری های قلبی عروقی ، دیابت ، سرطان ، فشار خون بالا ، چاقی ، افسردگی و پوکی استخوان آشکار است.
در گزارش گروه بین المللی سازمان ملل متحد در زمینه ورزش برای توسعه و صلح آمده است که جوانان می توانند از فعالیت بدنی بهره مند شوند زیرا به رشد استخوان های سالم ، عملکرد کارآمد قلب و ریه و همچنین بهبود مهارت های حرکتی و عملکرد شناختی کمک می کند. فعالیت بدنی می تواند به جلوگیری از شکستگی لگن در زنان و کاهش عوارض پوکی استخوان کمک کند. باقی ماندن از نظر جسمانی می تواند ظرفیت عملکردی افراد مسن را افزایش داده و به حفظ کیفیت زندگی و استقلال کمک کند.
مرکز هو تخمین زده است که "از هر چهار بیمار که از خدمات درمانی بازدید می کنند ، یک نفر حداقل یک اختلال روانی ، عصبی یا رفتاری دارد ، اما اکثر این اختلالات نه تشخیص داده می شوند و نه درمان می شوند". تعدادی از مطالعات نشان داده اند که ورزش ممکن است نقش درمانی در رفع تعدادی از اختلالات روانی داشته باشد. مطالعات همچنین نشان می دهد که ورزش تأثیر مثبتی بر افسردگی دارد. ارزش فیزیکی و خودپنداری فیزیکی ، از جمله تصویر بدن ، با افزایش عزت نفس مرتبط است. شواهد مربوط به مزایای سلامتی فعالیت بدنی عمدتا بر عوامل درون فردی مانند مزایای فیزیولوژیکی ، شناختی و عاطفی متمرکز است ، با این حال ، مزایای اجتماعی و بین فردی ورزش و فعالیت بدنی را که می تواند اثرات مثبت سلامتی نیز داشته باشد ، حذف نمی کند. در افراد و جوامع
عوامل متعددی بر نحوه تأثیر ورزش و فعالیت بدنی بر سلامت افراد مختلف تأثیر می گذارد. ورزش و فعالیت بدنی به خودی خود ممکن است به طور مستقیم به مزایایی منجر نشود ، اما در ترکیب با عوامل دیگر ، می تواند شیوه زندگی سالم را ارتقا دهد. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد تغییرات در محیط می تواند تأثیر مهمی بر فرصت های مشارکت داشته باشد و علاوه بر این ، شرایطی که تحت آن فعالیت در حال انجام است می تواند به شدت بر پیامدهای سلامتی تأثیر بگذارد. عناصری که ممکن است بر سلامت تأثیرگذار باشند عبارتند از تغذیه ، شدت و نوع فعالیت بدنی ، کفش و لباس مناسب ، آب و هوا ، آسیب ، سطح استرس و الگوهای خواب.
ورزش و فعالیت بدنی می تواند سهم بسزایی در رفاه مردم کشورهای در حال توسعه داشته باشد. ورزش ، فعالیت بدنی و ورزش مدتهاست که در درمان و بازتوانی بیماریهای واگیر و غیر واگیر مورد استفاده قرار می گیرد. فعالیت بدنی برای افراد وسیله ای قوی برای پیشگیری از بیماریها و برای ملتها روشی مقرون به صرفه برای بهبود سلامت عمومی در بین جمعیت است.
