واژگان

هر لحظه طی جنگِ روایت ها با بمبارانِ کلمات در حال تخریب ستون فقرات یک جامعه هستند.
واژه ها را موریانه می بینم که هر لحظه وجود هزار آدم را به سخره می گیرند و از درون نابودشان می کنند.
حواسمان را جمع نکنیم، همین واژه لطیف و آرام کل جهان را تسخیر خواهند کرد.
حالا می فهمم که چرا معجزه محمد رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم از نوع واژگان بود.
قطار واژگان یک خبرنگار از یک واقعه با طعم تلخ اسپرسو همراه است یا با طعم شیرین شکلات؛ او انتخاب می کند. او انتخاب می کند که مردم را با یک خبر بگریاند یا بخنداند.
ما بازیچه دستِ هزاران هزار خبرگزاری در دنیا هستیم که برای شادی و غم و هر لحظه ما تصمیم می گیرند.
آنها همین را می خواستند که انسانی را بسازند که طبق منافع آن ها لحظه به لحظه خود سپری کند.
جا دارد یک تبریک خدمتشان عرض کنم که اول به هر نحوی رادارهای هشداری ما را خاموش کردند، بعد در ما تغییراتی به وجود آوردند که ویروس را ویروس تشخیص ندهیم لذا با آن مبارزه نکنیم که هیچ، بلکه او را با عصاره وجود خود پرورش دهیم و با او بزرگ شویم.
باید بیدار شویم. بس است هر چه با بازی واژگان بر ما تاختند.