از وقتی که فضای مجازی بین همه مرسوم شد نوشتن نامه دیگه کم رنگ.شد و.حتی از بین رفت اما من اومدم بهتون بگم نامه بنویسید...برای عزیزترین هاتون روی کاغذ نامه بنوسید برای پدر و مادر و.همسر و دوست برای همه نامه بنویسید و بخواهید که برایتان نامه بنویسند....چون بهترین یادگاری بعد از نبودنتون نامه و احساسی هست که مکتوب کردید هست
سال هشتم که بودم امتحانات دی ماه پایان رسیده بود و منتظر دریافت کارنامه ها بودیم.... معلم انشامون که خانوم بسیار خوبی بود گفت باید برای مادر و یا پدرتون یک نامه بنویسید و بدید به من موقع تحویل کارنامه بهشون بدم و میگفت که بنویسید.چقدر دوستشون دارید و متشکر زحماتشون باشید چون یک روزی حسرت این نگفتن ها رو خواهید خورد....
از اونجایی که دیوار نامرئی بین من و پدرم وجود داشت که مانع از بیان احساسات دخترانه ام میشد برای پدر نامه ای نوشتم و حرف های نگفته ام را برایش بازگو کردم
مدتی از تحویل نامه به معلم دادن کارنامه و دریافتش توسط مادر و.رسیدن به دست پدر گذشت که یک روز پاکت نامه رو توی اتاق دیدم
بازش کردم ودیدم بابا پشت همون کاغذی که من نامه نوشته بودم برایم چند خطی نوشته.....جز اشک پاسخی برای این شوق و غم نهفته درون این شادی نبود
یک سال بعد پدر از پیش ما رفت و غمی عظیم تمام زندگی ام گرفت چند روز به چهل پدر بود که به شدت بی تابش بودم و بین دفتر هایم دنبال کاغذی برای یادداشت بودم که نامه رو پیدا کردم......دست خط بابا و مهربانی اش که لا به لای کلمات اشکار بود تسلای غم نبودنش بود... داغ را تازه.میکرد اما درعین حال ارامم میکرد
و حال بسیار خوش حالم که به او گفته ام که دوستش دارم و این رو مدیون معلم.خوب انشامونم.....
پس نامه بنویسید عاشقانه بنویسید و احساساتتون رو مکتوب به عزیزانتون هدیه بدید.....
11 روز دیگه دو سال از حادثه تلخ زندگی ام میگذرد و تسلای قلب دردمندم این روز ها فقط.همین نامه است....?
شادی روح همه پدر های اسمونی صلوات.....
