شروع نوشته‌هایی که جنبه شخصی دارند خیلی سخته. در نتیجه هر سال موقع نوشتن بهترین‌ها می‌رم و از مطالب سال‌های قبل تقلب می‌کنم. مثلا مقدمه‌ی پارسالم دقیقا برای امسال هم پاسخگو هست.
امسال هم گذشت؛ مثل برق.
برای ششمین (شد هفتمین) سال پیاپی می‌خوام نگاهی کنم به سال گذشته و بهترین‌های سالم رو بنویسم.
امسال (هم)، اول سال یه سری هدف برای طول سال تعیین کردم که می‌شه گفت بزرگترین دستاورد سالم همین نوشتن اهداف بود. انگاری در طول سال می‌دونستم قراره چه کارهایی بکنم و به زندگیم جهت داد.
خدا روشکر به بخش عمده اهدافی که تعریف کرده بودم رسیدم و از نظر مالی و کاری پیشرفت نسبتا خوبی داشتم.
دیگه همین دیگه. زمان پرواز می‌کند.
بهترین کتاب
امسال تلاش کردم که کتاب‌ها رو ترجمه‌نشده بخونم و عملا هیچ کتاب ترجمه‌ای نخوندم. از بین پنج تا کتابی که خوندم، در زمینه شغلی Software engineering at Google آموزنده بود. در زمینه عمومی هم Dopamine Nation رو به توصیه پروکسیما خوندم و خوب بود.
بهترین فیلم
در سال گذشته چون یادداشت کردم می‌دونم که چه فیلم‌هایی دیدم و بهترین فیلم(هایی) که دیدم، سه‌گانه‌ی ارباب حلقه‌ها و سه‌گانه‌ی هابیت برای اولین بار بود. چه بگویم که نیازی به تعریف نیست.
بهترین سریال
سوای سریال‌های آبکی ایرانی، امسال سریال آبکی (تینیجری) خارجی Outer Banks رو دیدیم و پسندیدیم و البته Squid Games یک و دو.
بهترین آهنگ
گمونم بیشترین قفلی امسال روی سالواتوره بود. سالواتوره رو گوش بدید و رستگار بشید.
بهترین سفر
اردیبهشت رفتیم شیراز ببینیم این شیراز، شیراز که می‌گن چیه. چیز خوبی بود. مخصوصا تخت جمشید.
بهترین پست
به قول شاعر مورچه چیه که کله‌پاچه‌ش چی باشه! کلا چهارتا پست (به جز این) نوشتم که بد نیستند؛ خوب هم نیستند. برای خودم مطلب «چرا دیگه دوستت نداره» آموزنده بود. دو سه تا پیش‌نویس هم درباره وضعیت مملکت و عالم و آدم داشتم که به دلم ننشستن تا پست کنم. خودتون فرض کنید اعتراض بی‌فایده‌ای به وضع مملکت و عالم و آدم کردم.
بهترین خرید
اگه دلتون خواست هدفون خوب با قیمت غیرفضایی بخرید، نیم‌نگاهی به برند گم‌نام ارایمو (Oraimo) هم بیندازید. من که راضی بودم.
بهترین درسی که گرفتم
رستگاری پشت ترس‌هاست. (بده شیش)
کسی بهت چیز بهتری نمی‌ده، اگه چیز بهتری نخوای.
همچنان امیدوارم سالی خوب و پر از شادی داشته باشید. هر چند که زندگی سراسر pain است.
