افسردگی یک اختلال خلقی است که بر نحوه احساس، تفکر و عملکرد فرد تأثیر منفی می گذارد.[۱] افسردگی می تواند به دلیل سابقه خانوادگی، آسیب های اولیه دوران کودکی، ساختار مغز، شرایط پزشکی، مصرف مواد مخدر یا محیط اطراف باشد.
این اختلال، فعالیت های سیستم عصبی سمپاتیک و فعالیت های محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال را افزایش می دهد.[۲] افزایش فعالیت های سیستم عصبی سمپاتیک منجر به افزایش کاتکول آمین ها و التهاب و در نهایت باعث مقاومت به انسولین می شود.[۳]
افسردگی با چندین بیماری از جمله دیابت نوع دو مرتبط است.[۴]،افزایش فعالیت های محور آدرنال باعث افزایش کورتیزول و در نهایت سطح قند خون می شود.[۵] هم مقاومت به انسولین و هم افزایش سطح قند خون باعث دیابت نوع 2 می شود. همچنین مطالعات نشان می دهد که افراد افسرده 41 درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به دیابت میلتوس هستند و 32 درصد افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 هستند.[۶]
نتایج نشان می دهد که افسردگی با بروز دیابت نوع 2 ارتباط زیادی دارد. از نظر جنسیت، مردان افسرده بیشتر در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع 2 هستند.[۷]
در مقایسه با قفقازی‌ها، اسپانیایی‌ها، ژاپنی‌ها و آمریکایی‌های چینی تبار، آفریقایی‌تبارهای افسرده 2.56 برابر بیشتر در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع 2 هستند.[۸]
افسردگی و دیابت با هم مرتبط هستند؛ علاوه بر این، یک مطالعه[۹] نشان داد که افسردگی خود یک عامل خطر برای دیابت نیست. در عوض، فعالیت های مرتبط با افسردگی، مانند کم تحرکی، رژیم غذایی نامناسب و چاقی، منجر به دیابت می شود. علاوه بر این، داروهای پزشکی مورد استفاده برای درمان افسردگی نیز بر بروز دیابت نوع 2 تأثیر می گذارد.
منبع : کتونیا لایف
