پیدا کردن بهترین ها همیشه سخت است. هم سخت است هم پول زیادی می خواهد. به هرحال پیدا کردن بهترین خانه، بهترین ماشین،بهترین لباس یا غدا، پول می خواهد ان هم زیاد!
اما به راستی بهترین چیست ؟ مثلا از کجا می فهمیم که این خانه بهترین خانه است یا این لباس بهترین لباس است؟ شاید با خودتان بگویید یک پنت هاوس وسط نیاوران بهترین است دیگر، یا بگویید یک خانه ۳۰۰ متری وسط فرشته، اصلا بهترین خانه از نظر یک شخص دیگر در شمال ایران است، شاید هم در جنوب شاید هم خارج از کشور . پس نتیجه میگیریم در این دنیا هر کس بهترین خودش را دارد. نمیشود گف این بهترین برای همه بهترین است. نمی شود بقیه را مجبور به دوست داشتن بهترین خودمان کنیم. شاید بهترین ما برای او بدترین باشد!
البته خودم هم گاهی فراموش میکنم. وقتی بهترین خودم را انتخاب میکنم، فکر میکنم بقیه هم باید دوستش داشته باشند. بلاخره انسان است دیگر، اشتباه میکند. ولی شما مثل من نباشید. یعنی تا جایی که می توانید مثل من نباشید. بهترین ما بهترین های همه نیستند.
البته یافتن بهترین های خود فقط به مادیات محدود نمی شود. ما بهترین خود را در انسان ها هم می توانیم پیدا کنیم .
اما بهترین ما در انسان ها چه کسی می تواند باشد ؟ کسی که پولدار است ، قدش بلند است، چشمان رنگی دارد ؟ یا کسی حالمان با او خوب است. کسی که اگر نباشد، زندگی سخت می شود. یعنی اصلا نمی توانیم نبودنش را تصور کنیم حتی برای چند ثانیه!
اما پیدا کردن چنین بهترینی باز هم به خود شخص بر می‌گردد. یکی قد بلند برایش بهترین است. دیگری پولدار برایش بهترین است. اما من، من زیاد به این چیز ها اهمیت نمی دهم. چون او برایم بهترین است. آری من سال ها پیش بهترین خود را یافتم. بهترینی که شاید برای دیگران عجیب باشد که چرا برایم بهترین است. چون با او حالم خوب است. اگر نباشد زندگی سخت می‌شود. یعنی اصلا نمی توانم نبودنش را تصور کنم حتی برای چند ثانیه! او بهترین من است!
