این یک متن هست که 17 سالگیم نوشتم
امیدوارم خوشتون بیاد:
همه جا تاریک بود . دریغ از یک باریکه ی نور. چرخیدم و چرخیدم و چرخیدم. . . ناگهان بر فراز آسمان در امتداد کانون چرخشم ستاره ای پدید آمد. ستاره کوچک خجالتی با تردید چشمک میزد خنده ام گرفت و امواج منتشر شده از قهقهه هایم ستاره را به شوق در آورد و جرعت بخشید. نوری عجیب ،پراکنده، درخشیدن گرفت و ناگهان ..بیدار شدم.
از دست این پرده های نازک که نمیذارن نور مزاحم بیدارم نکنه. بازم یکی از همون خواب های عجیب و بی منطق که خودم هم معنیشو نمیفهمم!! این روزها خیلی عجیبن..هرچی بیشتر تقلا میکنم تا معنی و مفهوم پیدا کنم بی معنی‌تر میشن. حالا از خودم و وجودم تا دنیا و تا چیزای معمولی مثل انگیزه و هدف. یاد چرخیدنم تو خواب افتادم، یه همچین سرگیجه ای دارم درونم. طبق معمول انقدر بی حواس و سریع از جام پاشدم که سرگیجه به جسمم هم راه پیدا کرد. خب امروز قراره روز خوبی باشه؛ بعد این سال سخت با اتفاقات مسخرش امروزو باید مال خودم کنم. دوربین عزیزم کلی برنامه دارم واست. باید ثابت کنم مامان بابام پول الکی ندادن تا به قول خودشون دو روز ذوق کنم و بعد بندازمت کنار.
واو جاده های شمال..قشنگترین جایی که از نزدیک دیدم، یعنی از تو ماشین! لعنتی، تو قشنگترین جایی که دیدم نمیمونی .
درختان این پرچم های استواری در ناپایدار جهان که هرچه از عمرشان میگذرد زیباتر میشوند . گل پژمرده..میوه خشکیده..انسان پیر و فرسوده ..درخت اما اوج شگفتی اش است.اوج زیبایی و عزمت!
این زیبایی ها بهشتیه اگر آشغالای رو زمینو سانسور کنیم. نفرت انگیزه! انسان انگار ماموریتش همینه، باید هرچی ذاتش قشنگرو نابود کنه بعد با کلی هزینه، یک قشنگی مصنوعی درست کنه و بفروشتش! و عدالت این بشه که هرکی از اول پول داشت خب حالا میتونه اون زیبایی های تصنعی رو ببینه..و یک آدم فقیر هیچ..
عمرا!! خوشبختی و درک از زندگی اون فقیری که در نظر بقیه از “هیچ” لذت میبره رو نمیشه با شما پولدارای پرتوقع مقایسه کرد. یا با منی که..
بگذریم.. هنوزم وقت هست برای کسب این نتایج عرفانی. کی تو 17سالگی به کمال رسیده!!
هرچند اگه بخوای به تناسخ اعتقاد داشته باشی من شاید از یک پیرمرد 90ساله کامل تر باشم و یک بچه 6ساله از من کاملتر!
