بنام خدا
گاهی دلم تنگ میشود برای چیدن یک سیب و با بی رغبتی تمام به آن گاز زدن! تمام نمیشود و همیشه تکرار میشود و از نو در بستری جدید تولید میشود. چقدر با علاقه میچینیم و چقدر بی رغبت رهایش میکنیم! راستی برایمان چه اتفاقی می افتد؟ چه برسر تصمیماتمان می آید؟ چرا در اوج عقلانیت و ثبات، مواج میشویم؟
