تا به حال فکر کرده ای؛ بوی کاغذ و خاک نم باران خورده باهم برادر اند؟!
همان حس و حال ها و همان حس امنیت در هردو وجود دارد؛ مگر نمیگویند ما از خاکیم؟ مگر درخت از خاک نمیروید و کتاب از درخت نیست؟ پس در جهان کنونی ما این درخت کیست؟؟
جهان مستی را در یک کلمه خلاصه کنید میشود:
ندانستن
و به عبارتی
درک نکردن
هرچقدر بخواهی بیشتر از این چرخه ی پر پیچ و خم پی ببری؛ بیشتر به نادان بودن خودت پی میبری؛ اینگونه شد که دیوانه به دیوانگی و جنون رسید. به گونه ای که اگر همه عاقل بودند؛ دیوانه میشدند:)
هیچ چیز نمیدانیم ولی میدانیم؛ فرصتی به ما داده اند و باید کاری کرد که به دست باد نرود؛ اما چگونه؟ اگر هر ساعت شبانه روز به فکر خود باشیم که از تمام کار های خود باز میمانیم! و اگر شب و روز خود را صرف دیگران کنیم؛ ماهیت خود را فراموش خواهیم کرد.
به راستی که اگر نصف زمین پنچ کیلو باشد نصف دیگرش نیز همان اندازه است یا اگر ماه وجود دارد خورشید نیزهست و جهان نمونه ی اصلی پارادوکس و یا متناقص کردن است؛ توهم باید همان گونه باشی و این در ظات تو نیز نقش دارد چرا که تو متولد گوی خاکی هستی.
دیوانه ی عاقل باش؛ شاه فقیر باش؛ کوشای نادان باش و خود را نقص کن به راستی که در جهان من معنای زندگی را یافته ای.
به دنبال معنای زندگی ام؛ در جهان تو زندگی چیست؟!
