ویرگول
ورودثبت نام
آیدا هستم!
آیدا هستم!
خواندن ۴ دقیقه·۱ سال پیش

گل نرگس و قربانیان آن (نارسیسم)

بوجک هورسمن، کاراکتری که توی کودکیش مورد تجاوز عاطفی قرار گرفت و در بزرگسالی به عنوان نارسیست از بقیه سو استفاده می‌کرد.
بوجک هورسمن، کاراکتری که توی کودکیش مورد تجاوز عاطفی قرار گرفت و در بزرگسالی به عنوان نارسیست از بقیه سو استفاده می‌کرد.


نارسیس به خاطر مسخره کردن دخترایی که عاشقش می‌شدن، نفرین می‌شه. نفرین این بوده که نارسیس صورت خودش رو داخل آب چشمه می‌بینه و عاشق خودش می‌شه. ولی چون نمی‌تونسته با خودش وصال کنه از این عشق ضعیف و ضعیف تر می‌شه و در نهایت می‌میره. از جایی که اون می‌میره گلی درمیاد که اسمش می‌شه نرگس به معنای همون نارسیس.

نارسیست کیه؟

با توجه به داستانی که تعریف کردم شاید تا الان فهمیده باشین منظور از نارسیست کیه. نارسیست فردیه دچار به خودشیفتگی. در نگاه اول شاید اونها برای بقیه بی‌آزار برسن ولی نارسیست از درون ضعیفه و برای اینکه احساس قدرت و کنترل بکنه نیاز داره به قربانی.

شاید فکر بکنین که فرد خودشیفته به دنبال آدم های ضعیف و بی‌اعتماد به نفس می‌ره تا راحت اون ها رو کنترل کنه اما برعکس، نارسیست برای تامیین نیازش دنبال آدم های قوی و با اعتماد به نفسه.

نارسیست دنبال بی نقصیه. اون به دنبال کسی می‌گرده احساس بی‌نقص بودن بهش بده.

بعد از اینکه نارسیست فرد هدفش رو پیدا کرد تکنیک هاش رو روی اون شخص اجرا می‌کنه. چیزی که نارسیست از قربانی می‌خواد تحسین و تشویق و مورد توجه قرار گرفته.

نارسیست فاقد حس همدلیه و مطلقا اهمیت نمی‌ده شما چه حسی دارین و چه کاری دارین انجام می‌دین.

تو یه مکالمه با نارسیست می تونین ساعت ها حرف بزنین و هیچ وقت از شما سوالی نپرسه و محوریت مکالمه اون باشه.

نارسیست از نوع نازی!

هیتلر کلی آدم رو متقاعد کرد طوری که اون به خودش اطمینان داشت، اطمینان داشته باشن. اون هیچ وقت احساس گناه و پشیمونی بابت کاراهایی که کرده بود نمی کرد و عاشق خودش بود.

اون عاشق این بود که تحسین بشه و مطلقا احساس همدردی نمی کرد.

اون عاشق بچه ها و حیوونات بود. شاید براتون جااب باشه که این بین بعضی از نارسیست ها مشترکه. یه نارسیست از انتقاد متنفره و برای همین عاشق کسایی که نتونن نقدش کنن مثل بچه ها و حیوانات.

جوجو ربیت، توصیه می‌شه!
جوجو ربیت، توصیه می‌شه!

نارسیست می‌تونه در ظاهر خیلی اهمیت بده و مهربون باشه

اینکه یه نارسیست چرا باید تظاهر به اهمیت دادن بکنه در صورتی که این حس رو نداره دلایل مختلفی داره.

انسان های عادی دارای حس همدردی هستن و بنابراین واقعا به بقیه اهمیت می‌دن و دوست دارن کمک کنن.

اما نارسیست ها با توجه به اینکه حس همدردی ندارن به چند دلیل ممکنه به بقیه کمک کنن و تظاهر به اهمیت دادن بکنن:

تصویر اجتماعی بهتر: نارسیست ها دوست دارن ازشون تقدیر و تشکر بشه‌‌. ممکنه اونها بخوان با تظاهر به بودن یک انسان ملاحظه گر و مهربون بخوان به محبوبیت و مشهوریت برسن.

ارتباط اجتماعی: فرد نارسیست با توجه به نگاه ابزاری که به انسان ها داره دوست داره روابط اجتماعی زیادی داشته باشه.

اون سعی می‌کنه با افرادی که از موقعیت اجتماعی بالایی برخوردارن یا به هر شکلی براش در آینده مفید خواهند بود ارتباط برقرار کنه. بنابراین سعی می‌کنه خودش رو سخاوتمند و مهربون نشون بده.

حس خود برتر بینی: نارسیست با توجه به حس برتری که نسبت به بقیه داره احساس می‌کنه از بقیه کار ها رو بهتر بلده و دیگران نیاز شدیدا نیاز به کمک اون دارن.

نارسیستِ رومانتیک و عاشق!

شاید فکر کنین عاشق شدن برای آدمی که احساس همدلی نمی‌کنه غیر ممکنه. اما نارسیست ها به شدت می‌تونن عاشق بشن و رومانتیک رفتار کنن.

اما نکته اینه که نارسیست در واقع عاشق شما نیست اون عاشق این ایده شده که شما با هم یه زوج کامل و بی‌نقص هستین.

نارسیست از اینکه با رابطه پرفکت و بی‌نقص‌اش می‌تونه توجه و حسادت بقیه رو جلب کنه لذت می‌بره. اون عکس های دو نفره ای با هم خوشحال به نظر می‌رسین رو توی اینستاگرام و همه سوشال مدیا میذاره تا بقیه بدونن با هم چقدر خوشحال و بدون نقصین.

در نهایت، آیا نارسیست ها آدم های بدی ان؟

چیزی که ابتدای جرقه نوشتن این متن تا همین لحظه و در به پایان رسوندنش ذهنم رو درگیر کرده بود، اینه که نارسیست ها آدم های بدی ان؟

ما باید به اونها به عنوان آدم های بدی نگاه کنیم که می‌تونن تغییر کنن و به بقیه صدمه نزنن اما نمی‌خوان، یا آدم های خوب و رنج کشیده ای هستن که دارن بهترین تلاششون رو برای وضعیتشون می‌کنن؟

قضیه اینه که افراد فارق از اینکه نارسیست باشن یا نه خیلی پیچیده ان. افرادی که دچار نارسیسم هم نیستن گاهی اوقات رفتار های خودخواهانه نشون می‌دن و به بقیه آسیب می‌زنن.

اینکه ما متوجه بشیم یه نارسیست چطوری به دنیا نگاه می‌کنه و اینکه آسیبی که به ما زده عمدی بوده یا خیر، نه تنها خیلی سخته بلکه کمکی نمی‌کنه.

اگر توی رابطه با پدر، مادر، پارتنر و دوست قربانی نارسیسم شدیم، تنها کاری که می‌تونیم بکنیم اینه که روی بهبودی مون متمرکز بشیم و اگه فرد نارسیست برای درمانش یا اشتباهاتش از ما کمک خواست و پشیمون شده بود این لطف رو در حقش بکنیم.

تا حالا توی رابطه تون با پدر، مادر یا دوست قربانی نارسیسم شدین؟ واکنش شما در مقابل افراد خودشیفته چیه؟


احساس قدرتاحساس گناهنارسیسمروانشناسیقربانی
اینجا تا جواب سوالاتم رو نگیرم بیخیال نمی‌شم. مسائلی که برای خودم پیش اومده رو باز می‌کنم و توضیح می‌دم از روانشناسی تا تکنولوژی
شاید از این پست‌ها خوشتان بیاید