سرانجام، با شکوه ترین لحظه در هر صعود. این لحظه ایست که تنها چند قدم با قله فاصله دارم، زمانی که می دانم هیچ مانعی در مسیر من نیست، زمانی که می دانم پیروز خواهم شد…من بر کوه یا آب و هوا پیروز نمیشوم، بلکه بر بلندای خویش می ایستم، بر ضعفم و بر ترسم..زمانی که می توانم از کوه به خاطر اینکه با من مهربان بوده است، تشکر کنم. من این لحظات را با هیچ ثروتی روی زمین عوض نمی کنم و حتی اگر مجبور شوم به موانع مسیر و مرز نامعلوم خطر فایق شوم، خواهم پذیرفت. من خطرات پیش رو را خواهم پذیرفت. بادهایی که برای هفته ها بر چادر می کوبند و آنرا به لبه دیوانه می رسانند، در آغوش خواهم کشید. مسیرهایی که در لبه شکست هستند را به جان می خرم. مبارزه را قبول خواهم کرد. جایزه ای که برای این سختی ها دریافت می کنم، بسیار عالیست. این لذت زندگی است.
سخنی ماندگار از یرزی کوکوشکا بزرگ مرد کوهنوردی جهان
