میان راهی که مارا میبرند و راهی که خود انتخاب میکنیم فاصله بسیار است.گاه ناچاربه پذیرفتن راهی میشویم که علاجی را برای مشکلات زندگی خود نمیابیم.ومیدانیم که این راه مارا به کجامیبرد.میدانم هرچه قدمهایم را در این راه مینهم سنگین و سنگین تر میشود.حتا در میانه ی راه خودآگاه میشوم که تمام فراز وفرود این راه ،بیراه است و من در آنجا به پایان خواهم رسید.اما مرا میبرند ومن نمیخواهم.پایان راه ابتدای راه دیگری است که باید شروعش کرد........
