فکر میکنم که دنیای خیالی هر نفر خود واقعی یک شخص است .
فکر میکنم ادم های تو دنیا نصفشون رو تو خودشون قایم کردن ....
اما برای چی.
به نظرم فکر میکنن اگه خوده خودشون باشن خجالت اوره. ولی باید نباید از عقایدت طزه تفکرت عقایدت خیالاتت خجالت بشکی .
چون تو مجموعه ی اینا هستی .
کسایی که میگن افکار مسخره ای داری در واقع دوست شما نیستن یا اینکه برای شما احترام قاعل نیستن. افراد وقتی بتونن به نظر هم احترام بگذارند می توان انها راحت تر از دیگران قبول کرد.
هیچ وقت از افکار. کارهات خیالاتت بخواطر دیگران دست برندار .
به کسایی دوست بشید که موقعی از افکار و خیالاتتون صحبت میکنید قشنگ به حراتون گوش کن و بعد ازتون سوال کنن و شما هم همیطور باشید ن فقط دوست داشته باشید که یک نفر بهتون گوش بدع.
شما ذهنی دارید که قادر به همچی است .
چیزایی خلق میکنه که بعضی اقات که بهش فکر میکردید خندتون میگرفت .
نقاشی های بزرگ مثل مونایزا اختراعات و....... اولی یه خیال بودن بعد با دنیای واقعی رسیدن .
یه جمله ی قشنگ یه جا خوندم که میگه =با تصور اتعاشات میفرستی . با ارتعاشات فرستادن خلق میکنی .با رها نکردن واقعیش میکنی.....
