"چرا اون امروز با من اینجوری رفتار کرد؟!"
"چرا هیچوقت روز من به خوبی تموم نمیشه؟!"
"یعنی الان دارن در مورد من چی میگن!!"
"اون پرنده واقعا جوجه هاشو همونجوری ول میکنه و میره!!"
برخلاف موضوعات همیشگی امروز از موضوعی دارم میگم که ربطی به هوش مصنوعی و برنامه نویسی نداره و فقط دغدغه سال ها زندگی خودمه چیزی که هر روز باهاش زندگی میکنم و به شدت تاثیراتی داشته که جلوتر بهش اشاره میکنم.
پس این با هرچیزی که قبل تر از من دیدید متفاوت خواهد بود؛تصمیم دارم که بیشتر در مورد چنین مطالبی قرار بدم که بین اون موضوعات یه سری چیزای مهمی رو هم داشته باشیم...
نشخوارفکری(overthinking)موضوع به شدت حیاتی و بسیار مهم و درگیرکننده نسل های متوالی در این روز ها موضوع این نیست که اولین باره چنین چیزی به وجود میاد ولی میشه گفت فقط تو سال های اخیر که خیلی بهش پرداخته میشه.
تاریخچه درک و فهم این موضوع چیه و اصلا از کجا میاد؟!
گروهی بر این باورند که نشخوارفکری کلمه ای مناسب برای اصطلاح انگلیسی اون نیستش و برای این همون بهتره از زیاد فکر کردن استفاده بشه.در واقع این موضوع یه مسئله روانشناختی و روانپزشکی به حساب میاد
که بخاطر فشارهای روانی و استرس‌های مرتبط با زندگی مدرن، به تدریج بیشتر شده.موضوعی که مطرح و چیزی که میخوام بگم رو شاید حتی خیلی بیشتر از من و حرفای من خونده باشید و فقط این نتیجه و برداشت کسی که خودش با این موضوعات درگیر بوده.
میتونم بگم بزرگ شدن و بعضی مسائل که توی دوره کودکی درگیر نبودیم باهاش به مراتب تاثیر بیشتری توی این به نسبت بیماری روانشناختی داشته و میشه گفت از عوامل استرس و تنش در بعضی مشاغل،حرفه ها و یا هر موضوع شخصی ممکنه باشه ولی موضوع اصلی برمیگرده به دوره سختی که اون شخص تو کودکی داشته و از اونجا شروع شده.
برای مثال خودم واقعا استرس و حس مراقبت و مسئولیت پذیری بالایی که نسبت به بقیه دارم و اون نتیجه ایی که الان برام ارمغان آورده واقعا قشنگ نبوده و نیست فقط میتونم بگم بزرگم کرد و چیزایی زیادی رو توی سن خیلی کم یاد داد.
با اینکه شاید فکر کنیم که این خوبه و میتونیم بگیم که خوب هم بوده ولی تصور اینکه در قبال این یادگرفتن چه چیزایی نصیبم شد میتونم بگم که ارزشش رو اصلا نداشت.
این مطلب چیزی نداره که به بار علمی شما اضافه کنه؛صرفا اومدم بگم که رفیق تنها نیستی...
شاید فکر کنی که نه مهم نیست و درست میشه ولی باید بگم که نمیشه و فقط ازش میگذری ولی زخمایی که باقی میمونه هنوزم هست پس نگران اون نباش همیشه همراهته...
آخرشو بد گفتم میدونم ولی به این باور رسیدم که مراتب تحمل این حجمه از فکر و تصمیمات و سختی اونا به صورتی برام لذت بخش و قابل درک شده که دیگه ازش به خوبی دارم استفاده میکنم چون دیگه کسی نمیتونه توجه منو به چیزی که دوست داره پرت کنه چون تا ته اون مسیر رو توی فکرم رفتم و برگشتم😅
پس عزیزم تویی که تا آخرش اومدی و اینو خوندی ازت ممنونم❤
یادت باشه ارزش تو خیلی بالاتر از این چیزاس خودتو با افکار پوچ و بیهوده پرنکن و حتی اگه فکرم میکنی عمیق باشه و تاثیرگذار...
پ.ن:درصد بالایی از حرفا به خودم برمیگرده پس جدی نگیر😂🤦♂️
