"در اصل شب ها ساخته شدن برای زدن حرفهایی که فردا نمیتونی بگی ؛پشیمون برمیگردم پیشت، تا حالا شده بعد از اینکه چند تا پیک رفتی بالا به فکرت بیوفته که بهم زنگ بزنی؟ چون من که همیشه اینکار رو میکنم."
( این ویس رو یادته؟)
میخوام داستان شب رو بگم
خب شب به معنای واقعی کلمه خارق العاده اس
دارای یه قدرت خیلی عجیب
آدم رو شکننده میکنه
در طول روز یه آدم خیلی قوی ای که هیچی نتونسته اونو از پا دربیاره و شب مثل بچه ای که دنبال سینه ی مادرش میگرده شروع میکنی به گریه کردن و رازهایی رو میگی که به خودت قول داده بودی که به هیچکس نگی، پرده از حقیقت هایی برمیداری که به همه میگفتی شایعه اس.
کسی که همیشه جلوش ادعای قدرت و غرور میکردی حالا میزاری گریه هاتو ببینه و میزاری برای همدردی بغلت کنه چون تو شب معتقدی که گریه نشونه ضعف نیست
همین تویی که سر سفره صبحونه گفته بودی:" گریه برای کساییه که نمیتونن کاری رو درست انجام بدن،
برای کسایی که عذاب وجدان دارن بابت کارهایی که تو گذشته انجام دادن،
برای کسایی که عذاب وجدان دارن بابت کارهایی که تو گذشته انجام ندادن،
برای کسایی که شکست خوردن،
برای کسایی که عاشقن،
برای کسایی که یارشون فرسنگ ها ازشون دوره،
و بعدش شب به این نتیجه میرسی که خودت هم یکی از همین کسایی.
برای همینه همیشه بحث های مهم رو میزارم برای شب.
برای همینه در طول سرم رو گرم ظهر بخیر گفتن میکنم و موقعی هم میام که بهت عصر بخیر بگم میگم میخوام باهات شب درباره یه موضوعی حرف بزنم
شب بهتر میتونم احساساتم رو بروز بدم
شب آروم ترم.
شب آروم تری.
شب آروم تریم.
شاید هم فقط برای من شب اینجوریه.
چون زندگیم معنا شده تو همین شبها و آخرشبها...
